بررسی رابطه سبکهای مدیریتی با ایجاد انگیزه و مشارکت فعال کارکنان در آموزشهای ضمن خدمت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبکهای مدیریتی با ایجاد انگیزه و مشارکت فعال کارکنان درآموزشهای ضمن خدمت بود. این پژوهش کاربردی، روش گردآوری داده ها میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان آموزشوپرورش منطقه ۱ شهر تهران در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۶۵۰ نفر بود. که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای (بر حسب جنسیت) تعداد ۲۴۲ نفر بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد سبک مدیریتی لوتانز ( (۱۹۸۹، مشارکت نادی و معینی (۱۳۹۲) و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان تایید شد و پایایی با محاسبه آلفای کرونباخ بهترتیب ۰/۹۱)، ۰/۸۹ و (۰/۸۶ محاسبه شد. روش تجزیهوتحلیل داده ها نیز در بخش توصیفی (محاسبه فراوانی و درصدها، میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون) از طریق برنامه نرم افزاری Spss۲۶ انجام شد . یافته ها نشان داد که بین سبکهای مدیریتی با ایجاد انگیزه و مشارکت فعال کارکنان در آموزش ضمن خدمت آموزشوپرورش منطقه ۱ شهر تهران رابطه وجود دارد. همچنین نشان داد رابطه معنادار منفی بین مدیریت مستبد با ایجاد انگیزه و مشارکت فعال کارکنان در آموزش ضمن خدمت وجود دارد.