رابطه نشاط اجتماعی با بهره وری کارکنان اداره بهزیستی شهرستان مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین نشاط اجتماعی با بهره وری کارکنان اداره بهزیستی شهرستان مشهد میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره بهزیستی شهرستان مشهد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است که ۴۰۰ نفر بودند. از میان جامعه آماری، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده (براساس لیست اسامی و به قید قرعه) ۱۹۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به سه پرسشنامه نشاط اجتماعی آرگایل و لو (۱۹۹۰) و پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت (۲۰۰۳) پاسخ داده شد . برای تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که انعطاف پذیری، روان نژندی، نشاط اجتماعی، دلپذیری و برونگرایی قادر به پیش بینی بهره وری کارکنان هستند و انعطاف پذیری سهم بیشتری در این زمینه دارد. همچنین نتایج حاصل از بررسی همبستگی بین بین نشاط اجتماعی و حمایت سازمانی کارکنان و کمترین همبستگی بین نشاط اجتماعی و سازگاری محیطی میباشد. لذا توصیه میشود جهت افزایش بهره وری کارکنان، به نشاط اجتماعی آنها توجه ویژه شود.