اثربخشی تئاتر درمانی بر کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 101

فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPE-13-50_004

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402

چکیده مقاله:

اختلال بیش فعالی-نقص توجه ازجمله اختلالاتی است که منجر به بروز مشکلات متعددی برای کودکان مبتلا می­شود، درمان­های متعددی نیز برای بهبود این اختلال پیشنهادشده، اما پرداختن به درمان­های غیردارویی که فاقد عوارض جانبی باشد از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. در این پژوهش اثربخشی تئاتردرمانی بر پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش­فعالی - نقص توجه موردبررسی قرارگرفته. از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمون پیگیری برای اجرای این مطالعه استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه شهر رفسنجان بود که ازاین بین تعداد ۱۶ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان اعضا نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه ۸ نفره آزمایش و کنترل جای گذاری شدند. اعضای گروه آزمایش در جلسات گروهی تئاتردرمانی شرکت کردند، درحالی که برای گروه کنترل مداخله­ای صورت نگرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (۱۳۸۵) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده­­ها نیز از آزمون واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته­ها حاکی از این بود که میزان پرخاشگری گروه­ آزمایش پس از انجام مداخله­ی تئاتردرمانی و همچنین بعد از گذشت یک ماه (مرحله پیگیری)، نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. (۰۰۱/۰>P) بنابراین می­توان نتیجه گرفت که تئاتر درمانی موجب کاهش میزان پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالینقص توجه می­شود.

نویسندگان

مریم محمدی دولت آباد

کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.

یاسر رضاپور میرصالح

دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.

آزاده چوبفروش زاده

استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابوالقاسمی، شهنام. (۱۳۹۳). تعیین اثربخشی نمایش درمانی (سایکودرام) بر میزان ...
  • احمدی فروشانی، سیدحبیب الله؛ یزدخواستی و عریضی. (۱۳۹۲). اثربخشی روان ...
  • امینی، رحمت. (۱۳۹۰). تئاتر پداگوژیک (تعلیمی_ تربیتی) مبانی و معیارها، ...
  • بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس درجه بندی SNAP-IV (فرم والدین) در دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اصفهان [مقاله ژورنالی]
  • پوررضاییان، مهدی. (۱۳۹۴). اثرسنجی سایکودراما در درمان دزدی مرضی (کلپتومانیا) ...
  • راسخی نژاد، مهیار و خدابخشی کولایی، آناهیتا. (۱۳۹۸). اثربخشی روان ...
  • سرمد، زهره؛ حجازی، الهه و بازرگان، عباس. (۱۳۹۰). روش تحقیق ...
  • شفیع پور، زهرا؛ صادق، رباب؛ جعفری اصل، معصومه وکاظم نژاد، ...
  • شهیم، سیما. (۱۳۸۵). پرخاشگری آشکار و رابطه ای در کودکان ...
  • صدرالسادات، جلال؛ هوشیاری، زهرا; صدرالسادات، لیللا و زمانی، رضا. (۱۳۸۶). ...
  • صدری کرمانی، کاترین؛ شیرازی، الهام و نوحه سرا، شبنم. (۱۳۸۳). ...
  • محروس، سمیه و استکی، مهناز. (۱۳۹۴). تاثیر تئاتردرمانی برمیزان پرخاشگری ...
  • مرادیان، زهرا. (۱۳۹۰). اثربخشی آموزش کنش های اجرایی بازدارن و ...
  • نجاتی، امین؛ موسوی، رقیه؛ روشن چسلی، رسول و محمودی قرایی، ...
  • واحدی، شهرام؛ فتحی آذر، اسکندر؛ حسینی نسب، سید داوود و ...
  • ReferencesBlatner, A. (۲۰۰۳). Psychodrama. Play therapy with adults, ۳۴-۶۱ ...
  • Butler, J. D. (۲۰۱۷). The complex intersection of education and ...
  • Castells, X., Cunill, R., & Capellà, D. (۲۰۱۳). Treatment discontinuation ...
  • Connor, D. F., Newcorn, J. H., Saylor, K. E., Amann, ...
  • Depue, B. E., Burgess, G. C., Willcutt, E. G., Ruzic, ...
  • Emunah, R. (۱۹۹۴). Acting for Real: Drama Therapy Process. Technique, ...
  • Faraone, S. V., & Glatt, S. J. (۲۰۰۹). A comparison ...
  • Foadodini, M., Beidikhti, h. (۲۰۱۲). Effecttiveness on drama therapy on ...
  • Gezait, K. M., Mey, S. S. C., & Abdullah, M. ...
  • Gomez, R., & Hafetz, N. (۲۰۱۱). DSM-IV ADHD: Prevalence based ...
  • Guli, L. A. (۲۰۰۴). The effects of creative drama-based intervention ...
  • Jones, P. (۲۰۰۵). The arts therapies: a revolution in healthcare. ...
  • Joronen, K., Konu, A., Rankin, H. S., & Åstedt-Kurki, P. ...
  • Karataş, Z., & Gökçakan, Z. (۲۰۰۹). The Effect of Group-Based ...
  • Koutsoklenis, A., & Honkasilta, J. (۲۰۲۲). ADHD in the DSM-۵-TR: ...
  • Lee, K. H., Baillargeon, R. H., Vermunt, J. K., Wu, ...
  • Lischinsky, J. E., & Lin, D. (۲۰۲۰). Neural mechanisms of ...
  • Mackay, D. (۲۰۱۷). The fantasy role-playing game: A new performing ...
  • Mojahed, A., Zaheri, Y., & Moqaddam, M. F. (۲۰۲۱). Effectiveness ...
  • Orkibi, H. (۲۰۱۸). The user-friendliness of drama: Implications for drama ...
  • Orkibi, H., & Feniger-Schaal, R. (۲۰۱۹). Integrative systematic review of ...
  • Perugi, G., Pallucchini, A., Rizzato, S., Pinzone, V., & De ...
  • Polanczyk, G. V., Willcutt, E. G., Salum, G. A., Kieling, ...
  • Rasekhinejad, M. (۲۰۱۹). Effectiveness of psychodrama on increasing social skills ...
  • Rousseau, C., Benoit, M., Gauthier, M. F., Lacroix, L., Alain, ...
  • Ryff, C. D., & Singer, B. H. (۲۰۰۰). Biopsychosocial challenges ...
  • Slaughter, K. E., Leaberry, K. D., Fogleman, N. D., & ...
  • Suresh, K. P. (۲۰۱۱). An overview of randomization techniques: an ...
  • Thomson, N. D., & Centifanti, L. C. (۲۰۱۸). Proactive and ...
  • Trajković, N., Madić, D., Milanović, Z., Mačak, D., Padulo, J., ...
  • Ustun, B., Adler, L. A., Rudin, C., Faraone, S. V., ...
  • Vance, A., Ferrin, M., Winther, J., & Gomez, R. (۲۰۱۳). ...
  • Yazici, E., Yürümez, E., Yazici, A. B., Gümüş, Y. Y., ...
  • نمایش کامل مراجع