معنا آفرینی انواع تناوب در صداهای دستوری از منظر کلایمن در نامه پنجاه و سوم نهج البلاغه

صدای دستوری به عنوان یک موقعیت ویژه دستوری، به بازنمود دلالت ساخت های نحوی می پردازد. متن نهج البلاغه به عنوان متنی جامع خواننده را به جستجوی معنا ، کنجکاو می کند. نویسندگان، صدای دستوری را که ارتباط ساخت های نحوی جملات با یکدیگر را آشکار می کند، برای تحقیق در این نامه مهم انتخاب نمودند و چون تناوب تغییر معنا را در دو ساخت نحوی به ظاهر یکسان ایجاد می کند، در عنوان جای گرفت. آن چه به کمک روش توصیفی- تحلیلی و به واسطه منابع اینترنتی موثق و نیز مراجعه به کتاب خانه، حاصل آمد، به این قرار است: تناوب فعال/ میانی معرفی در مطابقت بر افعال نامه پنجاه و سوم نهج البلاغه، بیش ترین بسامد را داشت. تناوب نشان دار در دسته صداهای فعال/ میانی، نیز دارای بیش ترین فراوانی است. تناوب منظم از نظر کلایمن در ۱۰ فعل به ایجاد معنا می پردازد. تناوب مکانی، مفعول غیرمستقیم را به صحنه فعلی نزدیک تر و در نتیجه کنش پذیرتر کرده است. کلید واژه ها: معنا و نحو، صدای دستوری، کلایمن، تناوب، نهج البلاغه، نامه پنجاه و سوم.