نقدی بر قواعد اعلال با رویکرد زبانشناسی و تمرکز بر فرایندهای آوایی

از نقایص و ویژگی های دستور زبان های سنتی م یتوان به تجویزی، تقلیدی بودن آنهادر کنار ارجحیت نوشتار به گفتار، ناکارامدی خطوط کاربردی و... اشاره کرد. حال آنکهعلم زبان شناسی با کاربرد الفبای آوایی بین المللی، توصیفی بودن، برتر دانستن قواعدگفتاربر نوشتار و توجه به فرایندهای آوای ی-واجی بسیاری از مشکلات دستورهای سنتی ازجمله دستور زبان عربی را تحلیل و تبین می کند. معتلات در زبان عربی از مباحث بحثبرانگیز و چالشی است که این مقاله برآن است ضمن نقد بخشی از آنها، علل تحولاتساختار آنها را با توجه به اصول زبانشناسی و فرایندهای آوایی تبیین کند (ساخت واژه فعلماضی). تبیین و تحلیل تحولات ایجادی در معتلات عربی، بر مبنای فرایندهای آوایی بهویژه حذف، کشش جبرانی، رسایی، تقویت و تضعیف صورت می گیرد. در نظریهمورایی(مبتنی بر وزن هجایی)، کشش جبرانی به دلیل حذف واحدی از لایه واجی و آزاد-ماندن آن در لایه مورایی صورت می گ یرد. کشش جبرانی دو نوع است: کشش جبرانی واکهمنتج از حذف همخوان، کشش جبرانی منتج از حذف واکه. نتایج تحقیق که به شیوه توصیفی– تحلیلی و بر پایه روش اسنادی است، نشان می دهد، حروف عله ۲تا است y,v فرآیندهای آوایی کشش جبرانی و ارتقا مصوت ها، انواع حذف(ترخیم، تسکین)،محدودیتهای خوشه ای، ابدال و ادغام بیشترین نقش را در اعلال داشته اند