تجلی موتیف های واژگانی گل (با محوریت غنچه ، گل سرخ و لاله ) در بوستان اشعار صائب

صائب ، بزرگترین شاعر سبک هندی ، متاثر از خصیصه مضمونیابی ، طبیعت گرایی و درونگرایی ، موفق به خلق تعابیر و تصاویر متعدد و متنوعی از غنچه ، گل سرخ و لاله شده است . گستره تکرار لفظ و تصویر این سه عنصر و در واقع ، خصلت تکرارشوندگی آن هم به صورتی مهم ، حساسیت برانگیز و خاص، آنها را به موتیف مبدل ساخته است . صائب با استفاده از ابزار بیانی (اغلب تشبیه ، اسلوب معادله ، مجاز و نماد) به توصیف جزئیات غنچه ، گل سرخ و لاله (شکل ، رنگ ، گلربرگ، ساقه و ...) پرداخته است . یافته های تحقیق نشان می دهد که گل سرخ با ۵۳۳ بار تکرار، پربسامدترین و بارزترین موتیف طبیعی در اشعار صائب به شمار می آید و بعد از آن، گل لاله و غنچه در مرتبه پایین تری به عنوان موتیف طبیعی شناخته شده اند؛ اما دیگر گل های باغ اشعار صائب (شکوفه ، سنبل ، نرگس ، یاسمن و نیلوفر) به سبب بسامد بسیار اندک (از نظر لفظ و معنی ) در این پژوهش که مستخرج از پایان نامه می باشد، در این پژوهش مورد مطالعه نبودهاند. با استناد به نمونه ها و شواهد مناسب شعری به انواع موتیف های عناصر ذکر شده و کارکردهای معنایی و بلاغی حاصل از آنها اشاره شده است .