اثر درجه آبکافت بر خواص عملکردی و فعالیت آنتی اکسیدانی پروتئین آبکافتی تولید شده از فریم و سر ماهی کپور معمولی

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر درجه آبکافت بر خواص عملکردی و فعالیت آنتی­اکسیدانی پروتئین آبکافتی تولید­شده از فریم و سر ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود. به همین منظور، مخلوط هموژن شده­ی فریم و سر ماهی کپور معمولی در سه زمان یک، دو و سه ساعت با استفاده از آنزیم نئوتراز (L ۸/۰) آبکافت و سه نوع پروتئین آبکافتی با درجه آبکافت­های % ۳۲/۲ ± ۴۳/۱۰ (پروتئین ۱)،  % ۷۱/۱ ± ۰۹/۱۷ (پروتئین ۲) و % ۰۴/۱ ± ۴۵/۲۱ (پروتئین ۳) تولید شد. نتایج نشان داد، اغلب خواص مورد بررسی پروتئین آبکافتی، تحت تاثیر درجه آبکافت به طور معنی­داری تغییر کردند. حلالیت با افزایش درجه آبکافت افزایش یافت و پروتئین ۳ در تمام pH های مورد بررسی (به غیر از ۲=pH) به طور معناداری حلالیت بیشتری نسبت به دو پروتئین دیگر داشت (p<۰.۰۵). بیشترین ظرفیت نگهداری آب در پروتئین ۳ ثبت گردید (۴۲/۰ ± ۲۹/۴ میلی­لیتر در گرم پروتئین) اما اختلاف معنی­داری بین پروتئین­های ۱ و ۲ مشاهده نشد (p>۰.۰۵). از سویی دیگر، سایر خواص کارکردی مورد بررسی از جمله شاخص فعالیت امولسیفایری، پایداری امولسیونی، ظرفیت جذب روغن با افزایش درجه آبکافت کاهش یافتند. از بین شاخص­های سنجش فعالیت آنتی­اکسیدانی پروتئین آبکافتی، قدرت مهار رادیکال آزاد DPPH با افزایش درجه آبکافت به طور معناداری کاهش یافت (p<۰.۰۵) و بالاترین مقدار شاخص مذکور برای پروتئین ۱ ثبت شد (%۱۷/۳ ± ۹۶/۸۷). این درحالیست که، قدرت کاهندگی پروتئین­ آبکافتی­ تحت تائیر درجه آبکافت تغییر نکرد و بین سه پروتئین از نظر این شاخص اختلاف معنی­داری ثبت نگردید (p>۰.۰۵). فعالیت کلاته­کردن فلزات پروتئین آبکافتی به طور معنی­داری رابطه مستقیمی با درجه آبکافت نشان داد و بیشترین میزان این شاخص برای پروتئین ۳ (%۹۲/۲ ± ۰۶/۹۲) اندازه­گیری شد (p<۰.۰۵).