بررسی اثر انبارداری سنتی و نگهداری سردخانه ای بر خواص کمی وکیفی ارقام پیاز ایرانی عادل میرمجیدی هشتجین ۱ *، مهدی قیافه داوودی۲

چکیده به منظور ارزیابی شرایط مختلف انبار و زمان نگهداری بر خصوصیات کمی و کیفی ارقام مختلف پیاز، آزمایشی در قالب طرح آماری کرت­های دوبار خرد شده با واحد اصلی انبار در دو سطح (انبار سنتی و سردخانه) و کرت­های فرعی رقم (قرمز آذر شهر، قرمز نیشابور، سفیداصفهان و سفید کاشان) و فرعی  زمان در سه تکرار اجرا شد.  پس از تهیه ارقام پیاز آزمایش­های مختلف شامل: وزن اولیه، ماده خشک، سفتی بافت، رنگ ظاهری غده، مواد جامد محلول واسید پیروویک (شاخص تندی) انجام شد و سپس نمونه­ها در توری­های مشبک ۵-۳ کیلوگرمی بسته­بندی شده و کد­گذاری گردید  و هر سه تکرار در یک گونی کنفی قرار گرفت و به انبار سنتی (دمای حدود۱۰ درجه سانتی­گراد و رطوبت نسبی ۶۰-۵۰ درصد) و انبار کنترل شده (دمای ۴ درجه سانتی­گراد و رطوبت نسبی ۷۵-۶۵ درصد) منتقل شد. در طی سه ماه نگهداری کلیه آزمایش­های ذکر شده تکرار شد. نتایج نشان داد که سفتی بافت، رنگ، درصد افت وزن، جوانه زدن، لهیدگی و اسید پیروویک پیازهای نگهداری شده در انبارهای مختلف تفاوت بسیار معنی­داری (در سطح ۵%) با یکدیگر دارند.همچنین نوع رقم و زمان های مختلف نگهداری بر ویژگی های اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشتند. سفتی بافت پیازهای نگهداری شده در سردخانه به طور معنی­داری از انبار سنتی بیشتر است. بیشترین سفتی بافت را  ارقام سفید کاشان و قرمز نیشابور و سفید اصفهان به ترتیب داشت ولی این تفاوت (در سطح ۵%) معنی­دار نبود. ضایعات پیاز شامل افت وزن، درصد جوانه زدن و لهیدگی پیاز در دو انبار تفاوت معنی­داری (در سطح ۵%) دارند و مقدار این ضایعات در انبار سنتی بسیار بیشتر است. ضایعات وزنی ارقام قرمز کمتر بود.