ویژگیهای ضد اکسندگی و ضد میکروبی عصارههای برگی گیاه تمشک سیاه (Rubus occidentalis) و اثر آنها بر پایداری روغن سویا

چکیده امروزه یافتن منابع جدید ترکیبات ضد اکسنده در گیاهان برای بکارگیری آن ها به عنوان افزودنی طبیعی و جایگزین کردن آنها به جای ضد اکسنده های مصنوعی در مواد غذایی یکی از موضوعات مهم تحقیقات صنایع غذایی می باشد. در این تحقیق عصاره متانولی بدست آمده از برگ سبز و سیاه شده گیاه تمشک از نظر خواص ضداکسندگی، محتوی ترکیبات فنولی و اثرات ضد میکروبی بر میکروب های: انتروکوکوس فکالیس، اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تیفی موریوم، شیگلا دیسانتری و یرسینیا انتروکولیتیکا بررسی گردید. سپس این عصاره ها در ۳ غلظت ۲۰۰، ۴۰۰ و ppm۶۰۰ در روغن سویای تصفیه شده بدون ضداکسنده به کار گرفته و بعد در دمایC ° ۶۰ به مدت یک ماه ذخیره شدند. متعاقبا مقادیر اسیدیته، اندیس یدی و اندیس پراکسید نمونه های روغن تعیین گردید. بر اساس نتایج به دست آمده، عصاره برگی سبز به طور معنی داری قدرت ضداکسندگی (%۸۷- ۷/۰) و محتوی ترکیبات فنولی (mg/g dry matter۱/۰± ۱۰۳ (بیشتری نسبت به عصاره برگی سیاه بود. همچنین کمترین غلظت موثر عصاره برگ سبز تمشک روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به میزانmg/ml۱۲/۷ و روی باکتریهای سالمونلا تیفی موریوم و یرسینیا انتروکولیتیکا به میزانmg/ml۵/۲۸بود. اماعصاره برگی سیاه تمشک هیچ اثری روی میکروب های مورد نظر نداشت. در آزمون های کیفی روغن، با افزایش غلظت عصاره برگ سبز مقادیر اسیدیته و پراکسید نمونه ها به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج نهایی نشان داد که روغن سویای حاوی کمترین غلظت عصاره برگ های سبز تمشک (ppm۲۰۰) از نظر آزمون اسیدیته و پراکسید بهتر از روغن سویای حاوی ضداکسنده تجارتی پروپیل گالات (ppm۲۰۰) بود