بررسی ارتباط گفتمان قدرت با شخصیت نافرمان در فراداستان فارسی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 53

فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LCQFN-10-40_005

تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1402

چکیده مقاله:

خلق «شخصیت نافرمان» خصیصه­ای است که در اکثر فراداستان­های ایرانی به وضوح دیده می شود و از ویژگی­های غالب فراداستان فارسی است. موضوع این پژوهش بررسی ارتباط میان غلبه این ویژگی در فراداستان فارسی با توجه به پراکندگی ویژگی­های فراداستان در آثار خارجی با گفتمان و نوع ساختار قدرت در جامعه ایران است. در ایران حدود سال­های پیش از انقلاب ۱۳۵۷، چند گروه و اندیشه سیاسی وجود داشت؛ اما پس از انقلاب و بعد از غیریت­سازی برای هویت­یابی، فضای استعاری گفتمان انقلاب اسلامی به تدریج محدود شد و از میان گروه­های سیاسی مختلف فقط گفتمان بنیاد­گرای اسلامی هژمونیک شد. این گفتمان دال­هایی همچون قداست سنت­ها، مالکیت، خانواده و نگرش­های پدرسالارانه دارد. تاثیر این وضعیت در فراداستان فارسی دیده می­شود که در این مقاله با استفاده از آرای بوردیو به بررسی آن خواهیم پرداخت. با نظر به آرای بوردیو می­توان وضعیت سیاسی کشور را «موقعیت» درنظر گرفت و شخصیت نافرمان را «کنش». طی بررسی کنش، ویژگی­هایی رخ نمود که بوردیو آن ها را «منش» می­نامد و بر این باور است که منش­ها با موقعیت­ها ارتباط دارند. در این مقاله، چند منش را در شخصیت نافرمان به مثابه کنش یافته­ایم که با موقعیت در ارتباط اند. این منش ها عبارت اند از: تاکید بر فردگرایی و اعلام حضور، مطالبه کردن صدا و اعتراض به راوی به عنوان قدرت تام.

نویسندگان

نرجس السادات سنگی

دانشگاه فردوسی مشهد

محمدجواد مهدوی

دانشگاه فردوسی مشهد

سمیرا بامشکی

دانشگاه فردوسی مشهد

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • آر. کدی، نیکی (۱۳۸۳). نتایج انقلاب ایران. ترجمه مهدی حقیقت ...
  • امیری، جهاندار (۱۳۸۸). لیبرالیسم ایرانی؛ بررسی جریان های راست در ...
  • ایوبی، محمد (۱۳۸۷). صورتک های تسلیم. تهران: افراز.. ...
  • براهنی، رضا (۱۳۸۴). آزاده خانم و نویسنده اش یا آشویتس ...
  • بشیریه، حسین (۱۳۸۲). دیباچه ای بر جامعه‎ شناسی سیاسی ایران؛ ...
  • (۱۳۹۳). زمینه های اجتماعی انقلاب ایران. برگردان علی اردستانی. چ۴. ...
  • بوردیو، پی یر (۱۳۷۵). «جامعه شناسی و ادبیات: آموزش عاطفی ...
  • (۱۳۸۰). نظریه کنش. مرتضی مردیها. تهران: نقش و نگار.. ...
  • جلایی پور، حمیدرضا (۱۳۸۷). نظریه های متاخر جامعه شناسی. تهران: ...
  • حکیمی، زهره (۱۳۸۳). «روز بخیر آقای نویسنده» در اهل هیچ ...
  • خسروی، ابوتراب ( ۱۳۸۷). «تفریق خاک» در کتاب ویران. تهران: ...
  • روانی پور، منیرو (۱۳۷۸). کولی کنار آتش. تهران: نشر مرکز.. ...
  • سلطانی، سید علی اصغر (۱۳۹۲). قدرت، گفتمان و زبان؛ سازوکارهای ...
  • قاضی مرادی، حسن (۱۳۹۵). استبداد در ایران. چ۷. تهران: اختران.. ...
  • کاتب، محمدرضا (۱۳۸۰). هیس: مائده؟ وصف؟ تجلی؟، تهران: ققنوس.. ...
  • محمدپور، احمد (۱۳۹۰). روش تحقیق کیفی؛ ضد روش. تهران: جامعه ...
  • مختاری، رضا (۱۳۸۶). «د+زد+مو ن ا خوشبخت می شود» در ...
  • مرادی، بهرام (۱۳۸۱). «داستان دو دقیقه ای» در خنده در ...
  • وو، پاتریشیا (۱۳۹۰). فراداستان. ترجمه شهریار وقفی پور. تهران: نشر ...
  • Bourdieu, P. (۱۹۹۰). The Logic of Practice. Richard Nice (Trans.). ...
  • __________ (۱۹۹۶). Distinction: A Social Critique of the Judgment of ...
  • _________ & Loic Wacquant (۱۹۹۲). An Invitation to Reflexive Sociology. ...
  • Laclau (Ed.) (۱۹۹۴). The Making of Political Identities. London: Verso.. ...
  • Parker, J. (۲۰۰۰). Structuration. Buckingham, Philadelphia, Open University Press.. ...
  • Ār. Kedi, N. (۲۰۰۴). Natāyeje Enghelabe Iran. Haghighatkhāh (Trans.). Tehrān: ...
  • Amiri, J. (۲۰۰۹). Liberalism Irani: Barrasiye Jaryanhaye Rast dar Iran. ...
  • Ayyoobi, M. (۲۰۰۸). Sooratakhaye Taslim. Tehrān: Afraz. ]in Persian[. ...
  • Barāhani, R. (۲۰۰۵). Āzāde Khanoom va Nevisandeash ya Āshuvitse Khosoosiye ...
  • Bashiriye, H. (۲۰۰۳). Dibachei bar Jāmeˈshenāsiye Siyasiye Iran. Tehrān: Negahe ...
  • ________ (۲۰۱۲). Zaminehaye Ejtemāiye Enghelabe Iran. Ardestāni (Terans.). Tehrān: Negahe ...
  • Bourdieu, P. (۱۹۹۶). "Jāmeˈe Shenasi va Adabiyat: Āmoozeshe Ātefiye Flober". ...
  • _________ (۲۰۰۱). Nazariyeye Konesh. Mardiha (Trans.). Tehrān: Naghsh va Negār. ...
  • Jalāipoor, H. (۲۰۰۸). Nazariyehaye Moteakhere Jameˈe Shenāsi. Tehrān: Ney. ]in ...
  • Hakimi, Z. (۲۰۰۴). Rooz Bekheyr Āghāye Nevisande. Tehrān: Niloofar. ]in ...
  • Khosravi, A. (۲۰۰۸). Tafrighe Khāk. Tehrān: Cheshme.]in Persian[. ...
  • Ravānipoor, M. (۱۹۹۹). Kowli Kenāre Ātash. Tehrān: Markaz.] in Persian[. ...
  • Soltāni, A. (۲۰۱۳). Ghodrat, Goftemān va Zaban: Sāzokarhaye Jaryane Ghodrat ...
  • Ghāzi Morādi, H. (۲۰۱۶). Estebdād Dar Irān. Tehrān: Akhtarān.] in ...
  • Kāteb, M. (۲۰۰۱). His: Māede? Vasf? Tajalli?. Tehrān: Ghoghnoos.] in ...
  • Mohammadpoor, A. (۲۰۱۱). Ravesh Tahghigh: Zedde Ravesh. Tehrān: Jāmeˈe Shenāsān.] ...
  • Mokhtāri, R. (۲۰۰۷). D+ZD+MOO N Ā Khoshbakht Mishavad. Tehrān: Cheshme.] ...
  • Morādi, B. (۲۰۰۲). Dāstāne Do Daghighei. Tehrān: Akhtarān.] in Persian[. ...
  • Wow, P. (۲۰۱۱). Farādāstān. Vaghfipoor (Trans.). Tehrān: Cheshme.] in Persian[ ...
  • نمایش کامل مراجع