بررسی تاثیر محیط یادگیری بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی کنترل فکر در دانش آموزان مقطع ابتدایی دوره دوم شهرستان علی آبادکتول

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محیط یادگیری بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی کنترل فکر در دانش آموزان مقطع ابتدایی دوره دوم شهرستان علی آبادکتول می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی دوره دوم شهرستان علی آبادکتول در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که تعداد آنها ۲۶۸۰ نفر می باشد. نمونه پژوهش بوسیله نمونه گیری تصادفی ساده با توجه به جدول کرجسی و مورگان به تعداد ۳۳۶ نفر می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی و با استفاده از پرسشنامه های: پرسشنامه محیط یادگیری کلاس مک گی (۲۰۰۷)، پرسشنامه سنجش خلاقیت عابدی (۱۳۶۳) و پرسشنامه ی کنترل فکر توسط ولز و دیویس (۱۹۹۴) بود. در این پژوهش جهت تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی ، برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه مدل سازی معادلات ساختاری نیز استفاده شده است . نتایج نشان داد، ضرایب همبستگی به دست آمده از بین محیط یادگیری با خلاقیت ۰۱/۰p< ۴۷۸/۰, r= رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین محیط یادگیری با پیشرفت تحصیلی ۵۰۱/۰,r= ۰۱/۰p< رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد، مسیر مستقیم معناداری از محیط یادگیری بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی برقرار میباشد که به ترتیب با ضریب مسیر ۷۴/۰ و ۶۹/۰ درصد گزارش شده است . همچنین مسیر غیرمستقیم معناداری نیز از محیط یادگیری بر خلاقیت به واسطه کنترل فکر با ضریب مسیر ۴۱/۰ درصد میباشد و مسیر غیرمستقیم معنادار دیگری نیز از محیط یادگیری بر متغیر پیشرفت تحصیلی به واسطه کنترل فکر با ضریب مسیر ۳۸/۰درصد برقرار است .