چگونه توانستیم دانش آموزان کلاس پنجم دبستان حجاب را به درس علوم علاقه مند سازیم ؟

یادگیری یک فرایند اجتماعی است و فعالیت های یادگیری برای رسیدن به مرحله تولید اندیشه و اطلاعات حیاتی است . این فکر را ژان پیاژه، که از محققان پیشگام در زمینه تعیین تحول فکر به شمار می رود، تایید می کند. پیاژه نشان داده است که بیشتر آموخته های مهم ما حاصل تعامل با دیگران است . اگر دانش آموزان در مورد یک کتاب،یک تکلیف و با یک مسئله فقط نظرات، واکنش ها و پرسش های خود راداشته باشند، یادگیری آنان به اندازه یزمانی که به نظرات دیگران نیز دسترسی داشته باشند، پربار نخواهد بود. عمده ترین هدف این روش کوشش برایدستیابی به فعالیت های عالی ذهنی است. معلمان در مدارس با سه موقعیت آموزشی روبه رو هستند که در بیشترموارد یکی از آن ها را انتخاب می کنند. ممکن است در هر کلاس معلمان دروس را به نحوی سازماندهی کنند کهدانش آموزان وادار شوند برای برنده شدن تلاش کنند. همچنین، آنان به دانش آموزان اجازه می دهند که برابر بامیل خود به یادگیری بپردازند و در برخی موارد، معلمان دانش آموزان را به صورت سازماندهی می کنند که در قالبگروه هایی با یاری یک دیگر مطالب درسی را فرا می گیرند. ولی در بیشتر موارد دیده می شود که در کلاس هادانش آموزبه تنهایی کار می کند. به هر کدام از دانش آموزان گفته می شود که سرت به کار خودت باشد. با بغلدستی صحبت نکن و ..مدرسه از عمده ترین مراکزی است که باعث القای روحیه تحقیقی به فرهنگ افراد می شود زیرا اگر دانش آموزاناز ابتدای تحصیل رسمی با چنین روحیه ای آشنا و بزرگ شوند در بزرگسالی که کارگزار، تصمیم گیر و مسئول میشوند به راحتی تحقیق و پژوهش را به عنوان ابزاری نیرومند و کارساز به کار می برند. تقویت روحیه تحقیق وپژوهش موجب علاقه و گرایش افراد به تحقیق در مسائل و معضلات اجتماع شده و این گرایش احساس مسوولیتآنها را تحریک و تقویت کرده و بدین صورت روحیه تحقیق و پژوهش عاملی جهت ایجاد تعهدات اجتماعی و روحیهمشارکت می شود .بنابراین نظام آموزشی باید در کنار آموزش های رسمی و کلاسیک و برنامه ریزی شده در زمینه مهارت های اجتماعیو نحوه مشارکت دانش آموزان به صورت عملی برنامه ریزی کند. دانش آموزان و جوانان زمانی مفید هستند کهبتوانند مسائل اجتماع را از طریق ایفای نقش درست حل کنند. یکی از پدیده هایی که می تواند نقش جوانان را درحل مسائل جامعه کاربردی کند شکل گیری تفکر مشارکتی در آنان است. بنابراین نظام آموزشی با ساز و کارهایزیر می تواند و باید به نهادی کردن تفکر مشارکتی کمک کند. روش های آموزشی فردی و رقابتی در برنامه یآموزشی جایگاه خاصی دارند ولی باید به وسیله یادگیری مشارکتی متعادل گردند. هر یک از اعضای گروه، نه تنهامسئول یادگیری آن چیزی است که تدریس شده است بلکه مسئول کمک به یادگیری سایر اعضای گروه خود نیزهست تا بدین ترتیب فضای از پیشرفت تحصیلی ایجاد شود. موفقیت این روش در طول ۰۱ سال، مورد تحقیق وبررسی قرار گرفته و تاثیر البته در زمینه هایی از قبیل بهتر شدن رفتار دانش آموزان و حضور آن ها در مدرسه،افزایش اعتماد به نفس و انگیزه، دوست داشتن مدرسه تحقیقات نشان می دهد که وقتی دو عنصر کلیدی یعنییعنی اهداف گروهی و مسئولیت فردی با هم مورد استفاده قرار گیرند. نتایج پیشرفت تحصیلی کاملا مثبت و محرزمی شود و دانش آموزانی که با هم کار می کنند یک دیگر را دوست خواهند داشت و بیشتر دانش آموزان کلاس کهدارای ناتوانایی های یادگیری هستند، در اثر استفاده از این راهبرد با سایر هم کلاسی های خود در کلاس روابطبهتری پیدا می کنند .