لعن و سب مسلمان در فقه اسلامی

موضوع سب ولعن از مسائل نخستین در جهان اسلام بلکه در عالم بشری و مورد ابتلای جوامع مسلمانان و غیرمسلمانان می باشد و ابعاد اخلاقی ، اجتماعی و سیاسی وسیعی دارد و جنبه های روانی و تبلیغاتی آن چشمگیر و قابل بحث و بررسی فراوان می باشد.پس این موضوع از تاریخچه و قدمت طولانی برخوردار است و چنانچه خاطرنشان خواهیم نمود این موضوع حداقل در درون جامعه اسلامی و در برخورد با پیروان و مسالک مختلف مطرح و مورد ابتلاء بوده و هست مسئله . مهمی که در اینجا مطرح خواهد شد این است که متاسفانه موضوع سب ولعن کاملا تفکیک نشده و در مواردی خلط مبحث شده به طوری که عدهای با حسن نیت لعن و ناسزا را هر دو فی حد نفسه عملی ممنوع می انگارند، در صورتی که این دو با هم متفاوتند هم در مفهوم و هم در حکم و هر کدام مصادیق متفاوتی دارند،سب و ناسزا مطلقا ممنوع است حتی به دشمن بدخواه و کافر. چنانکه قرآن تصریح دارد و اما لعن در مواردی مجاز است و موارد مجاز و عدم جواز آن در قرآن وسنت به تصریح آمده است ؛ و هدف و محور اصلی بحث ما در این پروژه همین مطلب است که ابتداء به تفکیک این دو موضوع بپردازیم و آن گاه واژههای مرتبط به آن را بیان نموده و به ذکر موارد و مصادیق هر کدام بپردازیم و در مقابل با ادله از قرآن وسنت فتاوای فقهاء به موارد جواز و عدم جواز لعن و نفرین بپردازیم به تفاوت معنوی و حکمی بین آنها توجه کنیم و در پایان به و بیان حکم سب خدا و پیامبر اشاره شده و پیامدهای دنیوی اخروی و راههای درمان آن بررسی شده است تا با رو شدن حقیقت جواب محکم و قاطعی به یاوهگویان و کسانی که شیعه را متهم به ناسزاگویی به صحابه می نمایند داده باشیم .