نقش معلمان درآسیب شناسی تربیت دینی دانش آموزان

امروزه، در دنیای جدیدی که به »دنیای همراه«معروف است و تقریبا همه روز، شاخص های دانش و مهارت های زندگی در آن از نو تعریف می شود، یکی از مهم ترین مسائلی که توجه اغلب صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب نموده، رویکرد طرح نوین »تربیت دینی « در حوزه نظام آموزش و پرورش است . هر چند پس از پیروزی انقلاب اسلامی توجه به تربیت دینی دانش آموزان در صدر برنامه های وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت ، تا آنان را برای زندگی کردن در یک جامعه الهی - آرمانی آماده کند، با گذشت سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ، هنوز تربیت دینی دانش آموزان ما با کاستی ها و متغیرهایی روبه روست ، که از آنها به عوامل آسیب زا در حوزه تربیت دینی یاد می شود.مهم ترین مسئله در این پژوهش ، گفتمان آسیب شناسی تربیت دینی با رویکرد عملی است ؛ و هدف از انجام آن بررسی و شناخت عوامل و متغیرهایی است که متوجه این جنبه از تربیت دانش آموزان ما در شرایط فعلی است ؛ و تشخیص آن، نوعی پیشگیری ودر حقیقت ، تلاشی مشفقانه برای افزایش مصونیت تربیت دینی از آفات است . نوع این تحقیق ، توصیفی - تحلیلی است ؛ و ابزارهای گردآوری داده ها، مبتنی بر استفاده از کتاب ها، مقالات، آرای کارشناسان تعلیم و تربیت ، و حاصل مطالعات نگارنده است .مولفه های توجه به عنصر زمان در تربیت دینی ، هماهنگی بین کارکردهای محیط اجتماعی و نظام آموزش و پرورش، زنده کردن روحیه نقادی و حقیقت جویی دانش آموزان، پرهیز از روش های تزریقی و منفعلانه ، دستیابی به هویت دینی و ارائه راهکارها به منزله عوامل آسیب زدا در گفتمان تربیت دینی ، از مهم ترین یافته های این پژوهش است که اجرای آن توسط معلمان و متولیان تعلیم و تربیت ، سبب می شود تا تربیت دانش آموزان کمتر با آسیب ها و چالش ها روبه رو شود؛ از این رو، نگارنده درصدد است تصویری نسبتا روشن از موانع و آفات روند تربیت دینی در کارکردهای آموزش و پرورش و برخی مباحث مربوط به آن ارائه دهد.