سلامتی و خودمراقبتی روانی برای پاسخ دهندگان اولیه در بحران

زمینه و هدف: بحران یعنی ایجاد بی نظمی و اختلال در زندگی. درواقع، آن چیزی که باعث بهم خوردن توازن و تناسب بین نیازها و منابع است. در بحران، افراد زیادی بطورمستقیم و غیرمستقیم درگیرمی شوند. به اولین افرادی که به بحران یا فاجعه پاسخ می دهند، بسته به اینکه ملی، دولتی، استانی یا محلی باشند، پاسخ دهندگان اولیه گویند. این واژه، نیروهای پلیس، آتش نشانان، کارکنان جستجو، نجات و فوریت ها و گروه پیراپزشکی را دربر می گیرد (بندک، فولرتون و اورسانو، ۲۰۰۷ ؛ به نقل از ریاحی و فریدونی، ۱۴۰۰). روش بررسی: در این مقاله مروری بر سلامتی و خودمراقبتی روانی در سه گروه اصلی باعنوان پاسخ دهندگان اولیه تمرکز ارئه می گردد: کارکنان خدمات فوریت های پزشکی (EMS)، نیروهای پلیس، آتش نشان ها. یافته ها: حمایت اجتماعی یک عامل کلیدی روانی و اجتماعی است که می تواند آسیب پذیری افراد در برابر عوارض ناشی از تنش را کاهش دهد و در این میان خانواده نقش مهمی به عهده دارد. آموزش مداوم، مشاوره توان بخشی و آموزش مدیریت استرس از عوامل مهم در ارتقای سطح خودمراقبتی پاسخ دهندگان اولیه در بحران می باشند.نتیجه گیری: کسانی که به عنوان امدادگر و یاری رسان در محل حضور دارند، چنانچه اصولی را رعایت نکنند ، ممکن است دچار فرسودگی شغلی شوند و به دنبال آن مشکلات روانی اجتماعی برای آنان به وجود آید عواملی چون حمایت اجتماعی و آموزشهای موثر در کنترل این عوام موثر می باشند.