بررسی روش های درون یابی مکانی جهت تعیین تغییرات مکانی ویژگی های کیفی آب های زیرزمینی دشت رفسنجان

آب­های زیرزمینی از منابع مهم بهره­برداری در مناطق خشک و نیمه­خشک می­باشند. لذا به ­منظور حفظ کیفیت آب­های زیرزمینی اطلاع از پراکنش مکانی و زمانی آن­ها حائز اهمیت می­باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش­های درون­یابی مکانی جهت پیش­بینی پراکنش مکانی برخی ویژگی­های کیفی آب زیرزمینی نظیر کل املاح محلول( TDS )، غلظت یون سدیم( + Na )، شوری( EC )، نسبت جذب سدیم( SAR )، غلظت یون کلر ( - Cl ) و غلطت یون سولفات( SO۴۲- ) می­باشد. بدین منظور از اطلاعات مربوط به ۶۵ نمونه چاه شاهد دشت رفسنجان استفاده شد و روش­های تابع معکوس فاصله وزن­دار ، کریجینگ و کو­کریجینگ مورد بررسی قرار گرفت. پس از نرمال­سازی داده­ها اقدام به ترسیم واریوگرام گردید، بمنظور انتخاب مدل مناسب برای برازش بر روی واریوگرام تجربی از مقدار RSS کمتر و استحکام ساختار فضایی قوی­تر استفاده شد. سپس با استفاده از فن ارزیابی متقابل و استفاده از RMSE ، مناسبترین روش میان­یابی انتخاب شد. نتایج نشان داد که برای پهنه­بندی ویژگی­های کیفی آب، روش­های کریجینگ و کوکریجینگ بر روش IDW ارجحیت دارند. در نهایت با استفاده از روش کوکریجینگ- به عنوان بهترین روش میان­یابی- نقشه­های پهنه­بندی ویژگی های آب زیرزمینی در محیط GIS تهیه گردید.