بررسی اثر گذاری اموزش های دینی در کاهش میزان انحرافات اجتماعی دانش اموزان

شکی نیست که یکی از عوامل موثر بر رفتار و نگرش انسانها در جوامع گوناگون دینداری است . دینداری از مفاهیمی است که پژوهشگران علوم اجتماعی به آن بسیار توجه کردند. هدن (۱۹۸۳ ) معتقد است که دینداری عامل اساسی اجتماعی شدن و انسجام فکری ، عملی و جهت گیری در رفع مشکلات، پدیده ها و مسائل اجتماعی است . بطوریکه یکی از رویکردهای مهم مطرح در جامعه شناسی دین ، تبیین کارکردی دین است . در این رویکرد، درکنار دیگر کارکردهای فردی و اجتماعی دین ، کارکرد آن برای حفظ نظم و سامان اجتماعی مورد توجه قرار می گیردعلاقه . بنیادی بیشتر جامعه شناسان دین غالبا یکسان است و آن بالا بردن فهم ما از نقش دین در جامعه ، تحصیل اهمیت و تاثیر دین بر تاریخ بشری و شناخت جلوه های گوناگون دین و نیروهای اجتماعی تاثیر گذار و شکل دهنده آنها است ."تجربه نشان داده است مادامی که پایه های مذهبی در یک جامعه قوی و اعضای یک جامعه پایبند به اعتقادات مذهبی خود باشند عموما به فساد و انحراف روی نمی آورند" در کنار سایر کارکردهایی که دین برای نظم اجتماعی دارد، اثر بازدارنده د ین و باورهای دینی بر انحرافات اجتماعی جوانان مورد توجه صاحب نظران و پژوهش گران خیلی کمی بوده است . و تحقیقات صورت گرفته در این زمینه بیشتر نظری و در حد تحلیل صرف بوده اند. بنابراین در این پژوهش با اتخاذ رهیافتی کارکردی ، که دین و دینداری را یکی از عوامل تامین کننده نظم هنجاری می شناسد، رابطه میزان و ابعاد دینداری با میزان انحرافات اجتماعی در بین جوانان شهر پارس اباد مورد بررسی قرار گرفته است