بررسی اثرگذاری سرمایه های روانشناختی و هیجانی بر سلامت روانی دانش اموزان

در قرن بیست ویکم روانشناسی متوجه این امر شده است که انسان باید انرژی عقلانی خود را صرف جنبه های مثبت تجربه اش کند. در آغاز، روانشناسی بیشتر بر هیجانات منفی مانند اضطراب و افسردگی تمرکز داشت تا بر هیجانات مثبت مانند شادکامی و رضایت . متون علمی نیز بیشتر در مورد رنج بود تا لذت. بنابراین یکی از موضوعاتی که در دهه های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است ، روانشناسی مثبت گرا است . روان شناسی مثبت نگر به دنبال آن است که تصویری از زندگی خوب را به روشنی بیان کند و موضوع اصلی آن تحقیق درباره تجربیات ذهنی مثبت می باشد همچون: بهروزی ، خشنودی ، رضایت خاطر، لذت، امید، خوشبینی ، روانی ، معنویت ، شایستگی ، عشق ، عشق به کار، جرات، پشتکار، خودمختاری ، مهارت میان فردی ، استعداد، خلاقیت ، ابتکار، دوراندیشی ، خرد، مسئولیت میان فردی ، نوع دوستی ، وجدان کاری و پرورش دیگران است . روان شناسی مثبت نگر به سلامتی روانی انسان و کیفیت زندگی او در ارتباط با سوال »چه می توانست باشد؟« توجه دارد و به تقویت توانایی ها و شایستگی های فرد توجه داشته و قبول دارد که افراد از »آنچه می توانند باشند« کمتر هستند. .سلامت مثبت چیزی فراتر از فقدان بیماری است و بهزیستی روانشناختی به آنچه فرد برای بهزیستی به آن نیاز دارد اشاره دارد . برخی از جنبه های کنش وری بهینه ، مانند تحقق هدف های فرد، متضمن قانونمندی و تلاش بسیار است و این امر حتی ممکن است در تعارض کامل با شادکامی کوتاه مدت باشد. سرمایه روانشناختی ، سازه ای ترکیبی و به هم پیوسته است که چهار مولفه ادراکی - شناختی یعنی امید، خوش بینی ، خودکارآمدی و تاب آوری را در بردارد