بررسی تاثیر برنامه درسی پنهان در افزایش کارآفرینی

فیلیپ جکسون، در سال ۱۹۶۰ واژه برنامه درسی را رسما وارد ادبیات برنامه ریزی درسی کرده است . آیزنر برنامه درسی پنهان را دسته ای از آموزشها در نظام تعلیم و تربیت به حساب می آورد که در گستره فرهنگی که وجود دارد بر محدوده آموزشی و بدون شناخت ، اعضای هیات علمی و دانشگاهیان حاصل می شود. برنامه درسی صریح و رسمی قسمتی از آن چیزی است که در موسسات آموزشی تدریس می کنند و یادگیری هایی را برای دانش آموختگان به وجود می آورند.. تغییر نگرش و باورها یکی از مواردی است که در کار آفرینی نقش مهمی دارد. مهارت های کارآفرینی شامل مهارتهای عمومی و تخصصی که منحصر به رشته خاص است می شود. باورها اگرمثبت باشند ویادگیرندگان را هدایت کند انگیزه لازم را برای حرکت ایجاد می کند. وقتی طرح ونقشه ای به ذهن یک دانشجو می رسد به دلیل باور محکمی که دارد در مسیر حرکت می کند برعکس آن هم وجود دارد یعنی باورهای منفی و مانع عامل اصلی منع ترقی و حرکت می باشد (غیاثی ، ۱۳۹۵). هیسریچ کارآفرینی را فرایند ابداع هر چیز تازه و ارزشمند با صرف زمان و تلاش و با تصور همراهی خطرهای مادی ، روانی ، جمعی ودست یافتن به نتیجه های مالی و خرسندی فردی وآزادی که ازآن حاصل می شود، توصیف کرد (عبدالملکی و همکاران، ۱۳۸۷). یادگیرندگان از راه دستورکار درسی و به طور خاص برنامه درسی نهان و پوشیده با همه دانش های علمی ، اجتماعی ، تاریخی ، اقتصادی و مهارت های زیادی مثل احترام، برابری و رعایت قوانین ومقررات آشنا می شوند (فتحی و اجارگاه ، ۱۳۸۵)