بررسی تحلیلی راهبردها و برنامه ریزی های اموزش و پرورش در جهت کاهش اسیب های اجتماعی در مدارس

امروزه بسیاری از والدین می دانند که آموزش مهارت های زندگی در سالهای اولیه فرزندانشان بسیار حائز اهمیت است . یکسری ازرویدادها در زندگی وجود دارد که باید کودکان در سنین پایین با آن ها آشنا شوند که در بزرگسالی دچار مشکل نشوند. از جمله رویدادها ؛ تحمل کردن بسیاری از مشکلات زندگی ، ساختن یک زندگی هدفمند ، منعطف در برابر فشارهای زندگی ، برقراری ارتباط با افراد جامعه ، مدیریت کردن بحران های زندگی و از پس مسئولیت های فردی و اجتماعی در زندگی خود برآمدن و…… همان طور که می دانیم در برهه های مختلف زندگی با مشکلات زیادی روبرو می شویم که بهتر است از کودکی با بخشی از این مشکلات آشنا شوند تا در بزرگسالی دچار یاس و نا امیدی نشوند. با آموزش چنین مهارت هایی کودکان یاد می گیرند در بزرگسالی با مواجهه رویدادهای مختلف بهترین عکس العمل را از خود نشان دهند. عقاید، طرز فکر و عادتی که فرد در کودکی با آن ها مواجهه می شود به او کمک می کند که در بزرگسالی چگونه رفتار کند که سبب شکست یا موفقیت آن فرد شود. در چهار دهه اخیر آموزش مهارت های زندگی به کودکان مورد توجه ویژه ای در جهان قرار گرفته است . اما در کشور ما می توان گفت تقریبا یک دهه است که بر روی آن کار شده است . مهارت های ویژه ای که در ایران بیشتر به آن می پردازند، عبارت است از ؛ مهارت تفکر خلاقانه ، مهارت تصمیم گیری ، مهارت حل مسائل ، مهارت ارتباط موثر با دیگران، مهارت چگونگی مقابله با استرس، مهارت چگونگی مقابله با هیجان ها، مهارت همدلی کردن با اطرافیان، مهارت آگاهی کامل از شخصیت خود و..… هدف اصلی آموزش مهارت ها به فرد تغییر رفتار و یادگیری بهترین عکس العمل در مواجهه با مشکلات است . فرد ممکن است در طول دوره های مختلف زندگیش آگاهی های زیادی نسبت به بسیاری از مسائل کسب کند ولی ممکن است تغییر رفتار را به طور جدی آموزش ندیده باشد. به طور مثال فرد از مضرات مصرف سیگار، قلیون و دخانیات آگاهی نسبی داشته باشد و حتی آگاهی از کاهش و ترک کردن مصرف دخانیات داشته باشد ولی آموزش لازم برای استفاده نکردن از آن ( تغییر رفتار ) را نداشته باشد.