بررسی عناصر پایداری شهرسازی و معماری باغشهر فین-(مطالعه موردی عمارت پنج دری فین هرمزگان)

معماری و شهرسازی بومی که در شهرها و خانه های قدیمی و تاریخی متجلی است، بخشی از حافظه تاریخی یک شهر محسوب می گردند. حافظه تاریخی یک محله، شهر و منطقه با هویت آن رابطه تنگاتنگی دارد، زیرا هویت نوع چیستی و کیستی افراد یک اجتماع و یک شهر را نمایان می کند و حافظه تاریخی را شکل می دهد. هرگاه یک رویداد و خاطره فرهنگی-تاریخی در آداب و رسوم، آفرینش های معماری و... یک شهر یا منطقه ظهور می یابد و سال های متمادی با ارزش های ملموس و ناملموس در تعامل با طبیعت به حیات خود ادامه می دهد، به یک خرده حافظه محلی-منطقه ای تبدیل شده که گاها به دلیل غفلت از آن، خرده حافظه ها به یک حافظه تاریخی ملی تبدیل نمی شوند تا به عنوان الگوهای پایداری در توسعه های آینده شهرها مورد توجه قرار گیرند. بنابراین در این تحقیق سعی بر این است با تکیه بر مطالعات میدانی و کتابخانه ای و روش توصیفی با معرفی و شناساندن ارزش های بومی معماری و شهرسازی شهر فین در استان هرمزگان، با برشماری ویژگی های شهرسازی فین و معماری متاثر از آن؛ با مطالعه عمارت پنج دری مارم به عنوان نمونه ی موردی، با دارا بودن ماهیت منطقه ای و هویت فرامحلی آن؛ با هدف توجه طراحان و برنامه ریزان معماری و شهرسازی به میراث ناملموس شهر که همان دانش و علوم مردمان گذشته است که مفاهیم پایداری را به خوبی درک کرده و به ظهور رسانیده اند، نسل به نسل و سینه به سینه تا به دست انسان امروز رسانیده اند؛ با تبدیل آن به حافظه ملی به منظور ارج نهادن به هویت های معماری-تاریخی و فرهنگی مردم هر منطقه، سبب ایجاد انگیزه برای حفظ و پاسداری از میراث فرهنگی بومی آن منطقه با تاثیرپذیری از الگوهای پایداری در توسعه شهرهای جنوبی کشور، خصوصا باغشهر فین، گامی موثر برداشته شود.