جریان سازی بازآفرینی شهری با بررسی تطبیقی تجارب سولوکوله (استانبول، ترکیه) و هایدهاوسن (مونیخ، آلمان)

یکی از مهمترین پیامدهای روند شهرنشینی، به وجود آمدن بافت های نامنظم و فرسوده پیرامون و درون شهری است که معضلات متعدد کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را به دنبال خواهد داشت. به منظور ارتقاء کیفیت محیطی این گونه از بافت ها، اتخاذ رویکردهای نوینی همچون بازآفرینی شهری از سوی مدیریت شهری اهمیت می یابد. در این راستا با توجه به عدم وجود تجربه و تئوری کافی در زمینه بازآفرینی در ایران، نیاز به یک جریان دانش بنیان، که همزمان با تجارب عملی، به تولید دانش و تئوری منجر شود، ضروری است. این مقاله بر مقایسه ابعاد حقوقی، فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی دو پروژه بازآفرینی شهری محلات سولوکوله استانبول و هایدهاوسن مونیخ و ایجاد نقشه های مقایسه ای برای تجسم شرایط قبل و بعد از مناطق مورد مطالعه تمرکز دارد. علاوه بر این، استفاده از مقایسه نقشه در ترکیب با نتایج یادگیری متقابل برای کشف راه حل های ممکن و سودمند برای سایر مناطقی که با مشکلات و چالش های مشابه در سراسر جهان مواجه هستند، استفاده می شود. نتایج نشان می دهد؛ محله هایدهاوسن با لحاظ شاخص هایی همچون انسجام، انعطاف پذیری و سازگاری در قوانین و مقررات در بعد حقوقی، حفظ الگوی کالبدی بافت وضع موجود در بعد کالبدی، حفظ فعالیت های اقتصاد محلی و توجه به نیازهای افراد و استفاده از مشارکت در بعد اقتصادی و اجتماعی در جریان بازآفرینی شهری پروژه موفق تری نسبت به سولوکوله می باشد. از طرفی هدف ایجاد یک محله مجلل، اثر منفی مشترک دو پروژه ارزیابی و در این راستا استفاده از رویکرد برنامه ریزی اجتماعی برای بهبود هر دو پیشنهاد شد..