شناسایی روش های مختلف مدیریت شیرابه و انتخاب یک روش مناسب جهت امحا شیرابه (مطالعه موردی: شیرابهمحل دفن پسماند شهری مشهد)

شیرابه یکی از فرآورده های محل های دفن پسماند های شهری با رطوبت بالا است که در صورت عدم مدیریت صحیح، پتانسیل بالایی در تخریب و اثرگذاری نامطلوب بر روی محیط زیست خواهد داشت. در شهر مشهد روزانه به طور متوسط ۲۰۰۰ تن پسماند شهری تولید می گردد که بخش اعظم این مقدار (حدود ۷۰ درصد) سهم مواد آلی حاوی رطوبت بالا (بیش از ۸۰ درصد) می باشد که انباشت و دفن این مقدار، منشا تولید و خروج و رواناب شدن شیرابه محل های دفن پسماند شهری به میزان حدود ۱۸۰ مترمکعب در روز می باشد که حاوی فلزات سنگین، نیترات بالا COD و BOD بالا و ... می باشد. در حال حاضر عملیاتی که در محل دفن شماره ۲ مشهد انجام می گیرد شامل هدایت و انتقال کنترل شده شیرابه خروجی (توسط کانالهای مجهز به لایه ژئوممبرین) از پایین دست سلولها به حوضچه های مجهز به لایه های ژئوممبرین (مجموعا به ظرفیت ۱۷۰ هزار مترمکعب) و همچنین بازچرخش شیرابه می باشد. در این مقاله سعی بر اینست تا روش های مختلف مدیریت شیرابه مورد بررسی قرار گیرد و یک روش مناسب جهت امحا و تصفیه شیرابه تولیدی در محل دفن پسماند شهر مشهد انتخاب گردد. بدین منظور ابتدا چهارچوب کلی روش های مدیریت شیرابه تدوین شده و مشخصات کیفی شیرابه تولیدی در محل دفن شماره ۲ و همچنین کارخانه کمپوست شهر مشهد از طریق اندازه گیری های آزمایشگاهی تعیین شده است.در نهایت چندین روش تلفیقی تصفیه شیرابه معرفی و بر اساس معیارهای فنی و اقتصادی ، گزینه برتر انتخاب شده است که روش پیشنهادی نهایی شامل استفاده از فیلتربی هوازی (به عنوان روش بیولو‍‍ژیکی) و اسمز معکوس (به عنوان روش فیزیکی) می باشد.