ارزیابی شاخص های اجتماعی مسکن پایدار نمونه موردی: شهر مشهد

مسکن و سرپناه به عنوان یکی از ضروری ترین نیازهای یک انسان و مقوله مورد بررسی در زیستگاه های انسانی به ویژه شهرها است و همواره یکی از دغدغه های اصلی توسعه پایدار شهری بوده است. اگرچه پایداری اجتماعی مسکن به نسبت پایداری زیست محیطی و اقتصادی آن متاخرتر است اما امروزه به عنوان جزئی جدایی نا پذیر از فرآیند توسعه پایدار و مسکن پایدار به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص های اجتماعی مسکن پایدار به شناسایی و ارزیابی این شاخص ها در شهر مشهد پرداخته است. به همین منظورابتدا شاخص های اجتماعی مسکن پایدار از مبانی نظری و مطالعات صورت گرفته احصاء شدند و سپس با استفاده از نظر ۲۰ خبره شاخص ها وزن دهی شدند و با ۴۰۰ پرسشنامه بسته از نظر ساکنین شهر مشهد میزان رضایتمندی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد شاخص مشارکت با ضریب ۲.۳۷، تسهیلات ساختمان و کیفیت فضاهای مشاع با امتیاز ۱.۶۵، ابعاد فضاها و آسایش محیطی با امیتاز ۱.۲۰ و در نهایت امنیت و ایمنی با امتیاز ۰.۹۹ به ترتیب با اهمیت ترین شاخص ها شناسایی شده اند.