جایگاه اصل اخلاص، در نظام اخلاق بندگی

اخلاق بندگی نظام اخلاقی است که در رابطه بین عبد و کمال مطلق جریان داشته و در صدد هدایت رفتاری انسان در حوزه ارتباط با خداوند است که در برگیرنده اصول و قواعد اخلاقی متعددی از جمله اصل اخلاص می باشد. اصل اخلاقی اخلاص که از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به معنای پاک بودن نیت و عمل انسان از هر گونه شرک خفی و جلی و عمل را جز برای خدا و بدون هیچ چشم داشتی انجام ندادن بوده و دارای مراتبی از جمله عبید، حیاپیشگان، شاکرین، عارفین، مقربین و محبین می باشد. عناصر و ارکان تشکیل دهنده اصل اخلاقی اخلاص شامل عناصر بینشی، گرایشی، هنجاری و رفتاری می شود که هر یک از عناصر مذکور زیرمجموعه های قابل بررسی دارند. با توجه به اهمیت اخلاص که از روایات و آیات به دست می آید؛ این عنوان در نظام اخلاق بندگی یک اصل غیرقابل استثنا خواهد بود که نقش تعیین کننده ای در این حوزه به دوش خواهد کشید.