شکل گیری انزوای اجتماعی جوانان در جامعه فردگرا (مورد مطالعه شهر بجنورد)

انزوای اجتماعی به عنوان یک معضل مهم اجتماعی، برای توصیف وضعیت انسانی زندگی صنعتی مدرن و خانواده مورد توجه بسیاری از اندیشمندان علوم اجتماعی است. از اینرو، پژوهش حاضر به بررسی انزوای اجتماعی و رابطه آن با فردگرایی در خانواده پرداخته است. پژوهش حاضر به شیوه پیمایش و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد است. جامعه آماری افراد ۱۸ تا ۳۵ سال ساکن در شهر بجنورد هستند که ۹۵۶ نفر از آن ها براساس نرم افزار سمپل پاور به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. براساس نتایج تحقیق، میزان انزوای اجتماعی در جامعه آماری در سطح بالایی است. نتایج حاصل از آماره پیرسون نشان می دهد؛ رابطه فردگرایی و انزوای اجتماعی مستقیم و معنادار است، بین حمایت اجتماعی و انزوای اجتماعی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و بین ساختار توزیع قدرت و انزوای اجتماعی نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل ایموس نشان می دهد که فردگرایی علاوه بر اثر مستقیم بر انزوای اجتماعی جوانان در خانواده، از طریق ساختار توزیع قدرت و حمایت اجتماعی نیز بر آن تاثیر می گذارد.