بررسی مدل جدید قراردادهای نفتی(IPC)

نسل جدیدی از قراردادهای نفتی تحت عنوان قراردادهای IPC با اهدافی همچون حفظ و ارتقای جایگاه ایران در اوپک و بازار جهانی نفت و گاز طبیعی در افق بلندمدت، ایجاد تحول در فرآیند توسعه، اکتشاف و بهره برداری بهینه میادین نفت و گاز کشور و... تدوین شده است. به بیان ساده تر این قراردادها چندی است در قراردادهای نفتی مورد بحث قرار گرفته اما ابهامات بیشماری را در خصوص ماهیت حقوقی آنها با توجه به نوع قرارداد و شرط مالکیت، برای حقوقدانان ایجاد کرده است از طرفی عده ای معتقدند این قراردادها بیع متقابل هستند، در حالی که از منظر ماهوی به دلیل عدم رعایت شروط قانونی بیع، نظیر عدم وجود عین خارجی، موضوع قرارداد، طراحی و ساخت در زمان انعقاد عقد نمیتوان چنین فرضی را پذیرفت و از طرف دیگر علی رغم اینکه به لحاظ حقوقی قراردادهای IPC از نوع عقود معین (قانون سرمایه گذاری خارجی) و در زمره قراردادهای مشارکت در تولید است؛ اما به لحاظ طولانی بودن مدت قرارداد، سهم قابل توجهی از تولید میدان نصیب شرکت های نفتی خارجی می شود که کاملا مشابه قراردادهای امتیازی است.