بررسی قراردادهای توسعه مشترک در میادین مشترک و اصول حاکم بر آنها

انرژی به عنوان یکی از پایه های اصلی توسعه و پیشرفت در کشورها محسوب میشود ؛درواقع وجود ساز و کارهای متعدد در زمینه بهره برداری از میادین مشترک نفت و گاز نشان دهنده اهمیت بسیار بالای موضوع می باشد و عدم وجود قوانین و مقررات و همچنین قراردادها دال بر وجود اختلافات بسیار میان کشورها می باشد.آنچه که اهمیت دارد دستیابی به یک نظام جامع در بهره برداری از میادین میباشد. میادین مشترک در کشور بر سه دسته هستند؛دسته اول میادینی هستند که در دو طرف توسعه نیافته اند یا در مرحله برابری از توسعه قرار دارند .میادین آبان، آذر و یادآوران از این جمله اند.دسته دوم میادینی هستند که کشور ما در توسعه آن ها پیشگام است . طبق آمار موجود ایران، میادین نفت شهر، دهلران، پایدا ر غرب و آزادگان از همسایه خود سبقت گرفته اند.دسته سوم، میادینی هستند که در آن ها همسایه گوی سبقت را از کشور ما ربوده و با شتاب روزافزون بدون ملاحظات تولید صیانتی در حال برداشت است ، میادین خلیج فارس از جمله پارس جنوبی، فروزان، هنگام و آرش از این دسته اند. در جهت توسعه این دسته از میادین، باید اهتمام ویژه ای کرد و با شناسایی موانع موجود روند بهره برداری را رشد و توسعه داد.