بررسی راهکارهای ایجاد حس مکان مسکن های اجتماعی از منظر کیفیت فضای مطلوب

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آن ها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد. محیط از جنبه های کالبدی و اجتماعی به صورت توامان ساخته شده است . انسان ها مکان های اطراف خود را خلق می کنند و مکان مستقل از انسان معنا ندارد. مسکن به عنوان یکی از پدیده های واقعی یکی از اولین مشکلاتی است که مردم به آن مبتلا می شوند. در حال مبارزه و تلاش برای دگرگونی و یافتن پاسخ مناسب ، معقول و مدبرانه برای آن است ، از این رو در کشورهای مختلف جهان از جمله کشورهای در حال توسعه انواع مختلفی از سیاست های مسکن وجود دارد که شامل مسکن اجتماعی به ویژه مسکن می شود. برای اقشار پایین درآمدی کم در جایی دیگر بحث در مورد جایگاه الگوی ساخت مسکن مناسب آن را بررسی کردند و روند جهانی شدن را یکی در شرایط ذکر کردند. این تحقیق از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی ، انجام خواهد گرفت . به این ترتیب که در مرحله اول پس از بررسی رویکرد تعلق به مکان، چند کاربری در مجتمع مسکونی و قابلیت های مختلف برای پاسخگویی به نیازها و فعالیت های مختلف ساکنان، برای چک لیست ایجاد بررسی و طبقه بندی شد.