دراسه لنظریه الاستعمال واستعمال اللفظ فی اکثر من معنی فی آن واحد

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: عربی
مشاهده: 71

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CLSAN-15-59_001

تاریخ نمایه سازی: 10 بهمن 1402

چکیده مقاله:

تشکل مباحث الالفاظ جزءا مهمامن بحوث اصول الفقه ومن اهمها مساله وضع الالفاظ، ویتفرع علی ذلک البحث عن الاستعمال فبعدان یوضع اللفظ لمعنی یصبح تصوراللفظ سببا لتصورالمعنی،ویاتی عندئذ دورالاستفاده من هذه العلاقه اللغویه التی قامت بینهما فاذا کنت ترید ان تعبر عن ذلک لشخص آخر وتجعله یتصوره فی ذهنه فبامکانک ان تنطق بذلک اللفظ الذی اصبح سببا لتصورالمعنی.لم یتعرض الاصولیون للاستعمال وحقیقته الا الیسیر منهم بصوره مقتضبه ماعدا الشهیدالصدر الذی تناولها بالنقد والتحلیل مستعرضاالآراء والوجوه التی یمکن ان تطرح فی هذا الصدد.واختلف الاصولیون فی جواز اراده اکثر من معنی من اللفظ الواحد فی استعمال واحد،علی ان یکون کل من المعانی مرادا من اللفظ علی حده ،فالمانع برای القائلین بعدم الجواز هوتعلق لحاظین بملحوظ واحد فی آن واحد.بما ان البحث عن نظریه الاستعمال واستعمال اللفظ فی اکثر من معنی لم تنقح وتهذب ولازال یعانی من الغموض والتعقید،لذلک قامت هذه الدراسه بمناقشه آراء الاصولیین وعرض اشکالاتهم،مقارنه بعضها مع بعض.الکلمات الدلیلیه: الاستعمال،الاراده الاستعمالیه،شروط الاستعمال،الوضع

کلیدواژه ها:

نویسندگان