تربیت حقوقی در اسلام در پرتو حدیث عنوان بصری

آموزش حقوقی می بایست در کنار تربیت حقوقی قرار گیرد. یک حقوقدان از زمان یادگیری دانش حقوق به تدریج با قواعد و اصول حقوقی آشنا شده و در مواقع نیاز از آن ها استفاده می کند. لزوم وجود نگرش و بینش صحیح حقوقی مبتنی بر اندیشه‎ های اسلامی در ایجاد عادات و نظام رفتاری هدفمند و جهت دار، موجب رشد و تعالی بخش شخصیت حقوقی و جلوگیری از سوءگیری های نامطلوب در تصمیم گیری ها و استنباط حقوقی بر اساس استعدادهای درونی حقوقدانان است. ایجاد عادات و ویژگی های رفتاری و کرداری در سازوکارهای معین در مواجه با روابط فردی و اجتماعی، ذوق و خلاقیت حقوقی حقوقدان در موقعیت های علمی و شغلی را افزایش و تثبیت می کند. تربیت حقوقی به معنای انس و الفت گیری با عدالت در جاذبه حق و دافعه باطل است. در این پژوهش، ضمن بهره مندی از دیدگاه های قواعد ارزشی و اخلاق اسلامی، به تبیین الگوهای رفتاری یک حقوقدان در یادگیری دانش حقوق به منظور رشد شخصیت حقوقی و پیشبرد مسائل حقوقی بر اساس حدیث پرمحتوای «عنوان بصری» به روش توصیفی و تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای پرداخته می شود.