تاثیر تحولات ریزساختاری بر خواص خوردگی فولاد زنگ نزن آستنیتی s۳۱۰ پس از عملیات ترمومکانیکی
محل انتشار: فصلنامه مواد نوین، دوره: 13، شماره: 47
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 41
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JNMMI-13-47_002
تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1402
چکیده مقاله:
چکیدهمقدمه: در این پژوهش تحولات ریزساختاری و تاثیر آن بر خواص خوردگی فولاد زنگ نزن آستنیتی s۳۱۰ طی عملیات ترمومکانیکی بررسی شد. روش: فرایند نورد سرد به میزان ۹۰ درصد کاهش در ضخامت انجام پذیرفت. سپس نمونه ها در دماهای ۷۵۰، ۸۵۰، ۹۵۰ و ۱۰۵۰ درجه سانتی گراد به مدت ۱۰ دقیقه آنیل شدند. به کمک میکروسکوپ نوری ریزساختار نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی خواص خوردگی نمونه ها از آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک در محلول سدیم کلرید ۵/۳ درصد وزنی استفاده گردید.یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که فرایند نورد سرد موجب کاهش اندازه دانه و تبدیل فاز آستنیت به مارتنزیت αʹ ناشی از کرنش می شود. در ادامه در اثر عملیات آنیل استحاله برگشتی مارتنزیت αʹ به آستنیت اتفاق می افتد. افزایش دمای آنیل نیز موجب رشد دانه و افزایش متوسط اندازه دانه می شود. کاهش اندازه دانه در اثر فرایند نورد سرد موجب افزایش مقاومت به خوردگی می شود. همچنین مقاومت به خوردگی در اثر آنیل نمونه در دمای ۷۵۰ درجه سانتی گراد افزایش پیدا کرده و مقدار آن نسبت به نمونه بدون آنیل از ۲۶۸۰۰ به Ω.cm۲ ۳۸۹۵۰ می رسد. انجام استحاله برگشتی از عوامل اصلی این افزایش در مقاومت به خوردگی می باشد. درحالی که افزایش دمای آنیل رشد دانه و کاهش تدریجی مقاومت به خوردگی را به دنبال دارد. به گونه ای که مقدار مقاومت به خوردگی در نمونه آنیل شده در دمای ۱۰۵۰ درجه سانتی گراد به Ω.cm۲ ۵۴۰۰ کاهش می-یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا بلوک حیدری
دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته مهندسی مواد، گرایش شناسایی و انتخاب مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
مصطفی اسکندری
استادیار، عضو هیئت علمی رشته مهندسی مواد، گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
مهدی یگانه
استادیار، عضو هیئت علمی رشته مهندسی مواد، گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :