اثربخشی بازی درمانی بر نقص توجه دانش آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی و دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری دوره اول ابتدایی شهرستان جم

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 73

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPMM-13-48_004

تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1402

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: اغلب ناسازگاری ها و اختلالات رفتاری در نوجوانی و بزرگسالی، از بی توجهی به مسائل و مشکلات عاطفی-رفتاری دوران کودکی و عدم هدایت روند تحول و تکامل کودک ناشی می شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر نقص توجه دانش آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی و دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری دوره اول ابتدایی شهرستان جم بوده است. روش: این مطالعه از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و یک دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهرستان جم در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. نمونه های آماری ۵۱ نفر به روش هدفمند و به طور مساوی بین دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اختلال کم توجهی و بیش فعالی کانرز فرم معلمان (CADHDQ) کانرز (۱۹۹۰) و پروتکل اسپرینگر و همکاران (۲۰۱۲) و محمداسماعیل (۱۳۸۷) بوده است.بحث: نتایج نشان داد بازی درمانی بر نقص توجه دانش آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی و دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری اثربخش بوده و تفاوت مشاهده شده نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنادار بوده است (p<۰.۰۱). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان بیان کرد با تجهیز کلینیک های مشاوره آموزش و پرورش با اتاق بازی درمانی و به کارگیری بازی درمانی می توان گامی در جهت کاهش علائم نقص توجه/بیش فعالی کودکان بیش فعال برداشت.

نویسندگان

سوسن کریمیان

دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، مرودشت، ایران.

مجید برزگر

استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، مرودشت، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • [[۱]] White, E., Zippel, J., & Kumar, S. (۲۰۲۰). The ...
  • Asli Azad, M., Faramarzi, S., Arefi, M., Farhadi, T., Fekar, ...
  • Bussing, R., Mason, D. M., Bell, L., Porter, P., & ...
  • Sadouk, B. J., Sadouk, Alcott V., Ruiz, P. (۲۰۱۵). Summary ...
  • Thomas, R., Sanders, S., Doust, J., Beller, E., & Glasziou, ...
  • Fabiano, G. A., Pelham, W. E., Coles, E. K., Gnagy, ...
  • Alaghband-Rad J, Moemeni F. (۲۰۰۰). The Association Between Attention-Deficit Hyperactivity ...
  • [[۱]۳]Lin, Y. W., & Bratton S. C. (۲۰۱۵). A meta-analytic ...
  • [[۱]۴]Rezaei Sharif, A., Hajloo, N., Haghgoy, T., Moradi, M. (۲۰۱۶). ...
  • [[۱]۷]Hosseinzadeh, M.(۲۰۲۱). The effectiveness of cognitive play therapy on the ...
  • Stulmaker, H. L., & Ray, D. C. (۲۰۱۵). Child-centered play ...
  • Janatian, S., Nouri, A., Shafti, S.A., Molavi, H., Samavatian, H. ...
  • Arshadi, F., Sohrabi, N. (۲۰۲۱). The effectiveness of play therapy ...
  • Shahrakipour, Z., Farnam, A., Shahrakipour, A. (۲۰۲۱). The effectiveness of ...
  • Robinson, A., Simpson, C., & Hott, B. L. (۲۰۱۷). The ...
  • Azadmanesh, P., Khanzadeh, A. A., Hakim Javadi, M., Watankhah, M. ...
  • Amouzadeh, F., Shetab Bushehri, S. N., Mahdipour, A. R. (۲۰۱۳). ...
  • نمایش کامل مراجع