اثر بخشی درمان مبتنی بر ایماگو بر باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روانشناختی زنان متقاضی طلاق
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 62
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPMM-13-47_002
تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تاثیردرمانمبتنی بر ایماگو بر باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان شناختی زنان متقاضی طلاق در شهرری انجام شده است.روش: طرح پژوهش از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه آزمایش و گواه میباشد. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیهی زنان متقاضیان طلاق در شهر، شهرری بود که از میان آنها ۲۸ نفر به عنوان ۱۴نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. از این ۲۸ نفر به شکل تصادفی، ۱۴ نفر در گروه آزمایش و ۱۴ نفر در گروه کنترل گماشته شدند. درمان مبتنی بر ایماگو به شیوه گروهی طی ۸ جلسه بر دو گروه آزمایش اجرا شد. و افراد گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و هیچ مداخلهای دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل پرسش نامه باورهای فراشناخت ولز، پرسش نامه بخشودگی پولارد و همکاران و پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف میباشد که شرکت کنندگان در مرحله پیشآزمون و پسآزمون به سوالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روشهای آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شده است.یافته ها: اثر درمان مبتنی بر ایماگو، بر باورهای فراشناختی، بخشش و بهزیستی روان شناختی زنان متقاضی طلاق معنادار بود. هم چنین، میزان باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان شناختی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به گونه معنی داری متفاوت از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر های باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان شناختی تفاوت معنیداری وجود دارد (۰۰۱/۰>P).درمان مبتنی بر ایماگو از درمانهای جدید و مطرح در درمان تعارض های خانواده و زوج هاست که توانسته است باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان شناختی زنان متقاضی طلاق را تغییر دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن رحمانی شمس
گروه روان شناسی، واحد نیشابور،دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
حمید نجات
گروه روان شناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
حسن توزنده جانی
گروه روان شناسی، واحد نیشابور،دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
، احمد زنده دل
گروه روان شناسی، واحد نیشابور،دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
زهرا باقرزاده گل مکانی
گروه روان شناسی، واحد نیشابور،دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :