تاثیر نوسانات هورمون های تستوسترون و پروژسترون بر میزان رضایت مندی جنسی با کنترل عامل رضایت مندی زناشویی در گروهی از زنان ۳۰ تا ۵۰ سال

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر نوسانات هورمون­های تستوسترون و پروژسترون بر میزان رضایت جنسی با کنترل عامل رضایت­مندی زناشویی در گروهی از زنان ۳۰ تا ۵۰ سال شهر کازرون بود. بدین منظور از بین زنان متاهل ۳۰ تا ۵۰ سال شهر کازرون، تعداد ۱۰۰ نفر از کسانی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به شیوه­ی نمونه­گیری در دسترس، انتخاب و با پرسشنامه­های­ استاندارد رضایت جنسی و رضایت­مندی زناشویی انریچ، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان تستوسترون و پروژسترون با خونگیری در مرحله­ی فولیکولار(بین روزهای ۱۲ تا ۱۸ قاعدگی) و به کمک دستگاه الیزا و کیت­های هورمونی تهیه شده از شرکت مونوبایند، اندازه­گیری ­شد. داده­های به­دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه و روش ضریب همبستگی سهمی، تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین میزان رضایت جنسی و نوسانات هورمون تستوسترون و پروژسترون با کنترل عامل رضایت­مندی زناشویی رابطه­ی معناداری وجود دارد. نوسانات هورمون پروژسترون و تستوسترون قادر به پیش­بینی تغییرات مربوط به رضایت جنسی زنان می­باشند. به­طوری­که برای رضایت جنسی زنان، نوسانات هورمون پروژسترون دارای بیشترین توان تبیین بوده است و به­دنبال آن نوسانات هورمون تستوسترون در مرحله­ی دوم پیش­بینی رضایت جنسی زنان می­باشد. نوسانات هورمون پروژسترون و تستوسترون به همراه رضایت­مندی زناشویی قادر به پیش­بینی تغییرات مربوط به رضایت جنسی زنان می­باشند. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که نوسانات هورمون تستوسترون و پروژسترون در زنان، بر میزان کیفیت روابط زناشویی موثر بوده و در بحث کاهش رضایت جنسی می­توان تغییرات هورمون­های مذکور را مدنظر قرار داد.