استفاده از روش بهینه سازی ژنتیکی و مدلسازی اجزاء محدود در طراحی بهینه فیکسچر برای ورقهای فلزی

اخیرا قانون N-۲-۱ به عنوان تعمیم یافته قانون موقعیت دهی ۱-۲-۳ برای ورق های فلزی ارائه شده است. بر این اساس در مقاله حاضر الگوریتمی ارائه شده که طی آن برای ساخت یک فیکسچر(fixture) جوشکاری نقطه ای می توان محل بهینه تکیه گاه ها و گیره ها را در یک قطعه کار ساخته شده از ورق فلزی بدست آورد. در این روش برای بهینه سازی محل تکیه گاه ها و گیره ها که بطور مجزا انجام می گردد، از الگوریتم ژنتیک و تحلیل اجزاء محدود NISA استفاده شده است. نرم افزار بدست آمده به علت برتری های الگوریتم ژنتیک و نرم افزار NISA برای انواع قطعات ساخته شده از ورق فلزی قابل استفاده می باشد.