مطالعه زمستانه پایداری و همرفت پخش دوگانه در شرق تنگه هرمز

آب دریا به دلیل تغییرات دما و شوری در ستون آب همواره با پدیده هایی مانند وارونگی دما و شوری و تغییر در لایه بندی و ناپایداری روبرو است. تنگه هرمز که محل تبادل آب خلیج فارس و خلیج عمان است به دلیل برهمکنش توده های آب ذاتا قابلیت همرفت پخش دوگانه و تغییر در لایه بندی آب را دارد. منطقه ی مورد مطالعه در این پژوهش شرق تنگه ی هرمز و غرب خلیج عمان است. داده های مورد استفاده، داده های دما و شوری حاصل از گشت ROPME۲۰۰۶ در ۲۱ ایستگاه است، که ابتدا در محیط نرم افزاری اکسل فیلتر شدند. داده ها به ۷ ایستگاه مساوی در سه بخش به صورت بخش شمالی، میانی و جنوبی تقسیم شدند. سپس با کمک بسته نرم افزار ODV نمودارهای مربوطه ترسیم شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بیشینه ی بسامد شناوری با حرکت از شمال به جنوب تنگه روند افزایشی و کمینه ی آن روند کاهشی را طی کرده، به عبارتی پایدارترین و ناپایدارترین لایه ها در مقطع جنوبی مشاهده می شوند. در آبهای شمالی تا عمق ۵۳ متر و در آبهای میانی و جنوبی تا آخرین عمق اندازه گیری شده ناپایداری دیده می شود. در آبهای شمالی و میانی تا آخرین عمق اندازه گیری شده رژیم انگشتی و در آب های جنوبی تا عمق ۱۲۰ متر رژیم انگشتی و در زیر آن تا آخرین عمق اندازه گیری شده رژیم پخشی سهم بیشتری در ایجاد همرفت پخش دوگانه دارد.