مقایسه سازگاری تحصیلی، اشتیاق به مدرسه و انگیزه پیشرفت دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر مقایسه سازگاری تحصیلی، اشتیاق به مدرسه و انگیزه پیشرفت دانش آموزان ورزشکار وغیرورزشکار بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی - مقایسه ای و جامعه آماری تمام دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ورزشکار و غیر ورزشکار شهرستان تربت جام درسال تحصیلی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ که تعداد ۳۲۲ نفر از هر گروه به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکرو سریاک (۱۹۸۴)، پرسشنامه اشتیاق به مدرسه وانگ وهولکومبی (۲۰۱۱) پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۷) مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که: میزان سازگاری تحصیلی دانش آموزان ورزشکار بیشتر ازدانش آموزان غیر ورزشکار است. بین میزان اشتیاق به مدرسه آزمودنی های ورزشکار و آزمودنی های غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود ندارد. میانگین مولفه رفتاری در دانش آموزان ورزشکار نسبت به دانش آموزان غیر ورزشکار بیشتراست.بین میانگین مولفه هیجانی در دانش آموزان غیر ورزشکار و ورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد. بین مولفه شناختی در دانش آموزان غیر ورزشکار و ورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین میانگین انگیزه پیشرفت در دانش آموزان ورزشکار بیشتر از دانش آموزان غیر ورزشکار می باشد.