بررسی رابطه بین سبکهای دلبستگی و صمیمت زناشویی با در نظر گرفتن متغیر تعدیلگر خودخاموش سازی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبکهای دلبستگی و صمیمت زناشویی با در نظر گرفتن متغیر تعدیلگر خودخاموشسازیبوده است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی، از نظر ماهیت و روش توصیفی همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهشکلیه مادران با دامنه سنی ۲۵ تا ۴۰ ساله شهر کرج در سال ۱۴۰۲ میباشد که فرزند آنان در دامنه سنی ۶ تا ۱۲ سال بوده و براساس مصاحبه بالینی پژوهشگر، پرونده پزشکی و آزمون پرسشنامه علائم مرضی کودکان (فرم معلمان؛ (CSI-۴ مبتلا به یکی از۱انواع اختلالات رفتاری تشخیص داده میشوند، بوده است. روش نمونه گیری به صورت طبقهای- تصادفی بوده است. حجم نمونه دراین تحقیق از طریق فرمول کوکران ۳۸۴ نفر از مادران بوده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سبکهای دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (۱۹۹۶)، صمیمیت زناشویی اولیا و همکاران (۱۳۸۵) و خودخاموش سازی جک (۱۹۹۱) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آزمونهای توصیفی و آزمونهای تحلیلی: همبستگی، تحلیل عاملی و برازش مدل از نرم افزارهای SPSS و SMARTPLS استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد سبکهای دلبستگی میتواند صمیمیت زناشویی والدین کودکان با اختلالات رفتاری را پیشبینی کند و خودخاموش سازی رابطه بین سبکهای دلبستگی با صمیمیت زناشویی را در والدین کودکان با اختلالات رفتاری تعدیلگری میکند.