اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بوده است . نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۸ نفر در دو گروه آزمایشی و گواه (۱۴ نفر گروه آزمایش و ۱۴ نفر گروه گواه) قرار گرفت . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی استفاده شده است . سپس گروه آزمایش تحت مداخله درمان شناختی رفتاری در هشت جلسه ۲ ساعته قرار گرفت ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد در بین افراد شرکت کننده در گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ نمره خودکارآمدی در پس آزمون معنی دار بوده است . بنابراین درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان متقاضی طلاق تاثیر دارد.