خواسته های فمینیستی در قوانین موضوعه ایران

هرچند که درباره فمینیسم تعاریف متعددی وجود دارد؛ لکن، آنچه میان همه مشترک است، اینست که فمینیسم زنان راهمواره در موقعیت فرودست جامعه و خانواده متصور است و در جهت رفع این تبعیض در تلاش است. فمینیسم در آغاز،به صورت یک اعتراض محدود مطرح گردید؛ اما، در ادامه به یک اعتراض اجتماعی و در نهایت به یک جنبش در حوزهزنان مبدل شد. این جریان خود فاقد یک دستگاه فکری مستقل بود. از این رو، برای استمرار و بقای خود دست به داماناندیشه های نوین دیگر آویخت و به مدد آن اندیشه ها، یک رویکرد جنسیتی برای تغییر زنان به وجود آورد. هدف(خواسته) فمینیسم، دفاع از حقوق زنان در دو عرصه عمومی (اجتماعی) و خصوصی (خانواده) بود؛ چرا که فمینیسم،خانواده را افزون بر جامعه، یکی از ارکان استمرار ظلم و بی عدالتی علیه زنان می داند. با گذر زمان و گسترش مفاهیمفمینیستی در جهان، شماری از خواسته های فمینیستی به برخی دول تحمیل گردید و فمینیسم با اینگونه مقبولیت ها،پرچم دادخواهی علیه دیگر دولت ها، ساختارها و نظام های فکری و تربیتی برافراشت. در پژوهش حاضر ابتدائا به بحثدرباره چرایی و چگونگی فمینیسم پرداخته شد. سپس، خواسته های فمینیستی که برخاسته از بینش ظلم همگانی علیهزنان، چه در اجتماع و چه در خانواده است، مطرح گردید. در نهایت، خواسته های مذکور تحت لوای برابری زن و مرد، درحقوق ایران و قانون اساسی، به صورت توصیفی مورد بحث و تحلیل قرار گرفت.