تاملی بر مدعای رورتی در خصوص دین: دین به مثابه توقف کننده گفتگو
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های فلسفی، دوره: 17، شماره: 44
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PHILO-17-44_017
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1402
چکیده مقاله:
رورتی مدعی است متافیزیکدانان و عالمان دین با تفکیک حوزه عمومی(سیاست) از حوزه خصوصی(دین) همرای و متفقالقولاند. درحالیکه متافیزیکدانان درصدند این هدف را با کشف ذات عمومی و خصوصی دریابند، نظریهپردازان تلاش میکنند این کار را با اولویتدهی عمومی به جای خصوصی و یا برعکس انجام دهند؛ اما رورتی با ایجاد خط انشقاقی بین حوزه خصوصی و حوزه عمومی مدعی است حوزه سیاست نیازی ندارد مبانی خود را از معیارهای فردی حوزه خصوصی که دین نیز بدان تعلق دارد کسب نماید. وی محوریت حقیقت با مشی معرفتی و دینی را از صحنه اندیشه برمیدارد و به جای آن گفتگو (همبستگی با«ما»های مختلف) را مینشاند که در آن هیچ عضوی بنیادیتر از دیگری نیست و هیچ عضوی مجاز به قضاوت در خصوص صلاحیت دیگری نیست. به زعم رورتی استدلالهای دینی به مثابه شناختی محدود، نگریسته میشود که غیرقابل مذاکره است و به مثابه یک متوقفکننده گفتگو عمل میکند. اینجاست که دین نه تنها طریقی برای رد مرجعیت بقیه جهان میشود بلکه همچون طریقی جهت انسداد اراده توافق بین انسانها عمل میکند. فرض ما این است دیدگاه رورتی در مورد دین که مبتنی بر نظریه تقدم سیاست بر دین است با ایده آلش در باب جامعهای که هم نخبگان کثرتگرایی دینی برایش اهمیت دارد و هم حفظ همبستگی سیاسی، متناقض است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نبی الله سلیمانی
دکتری فلسفه، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :