رابطه ی بین دلبستگی به والدین و همسالان با جدایی روان شناختی دانشجویان دختر و پسر جدیدالورود

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین دلبستگی به پدر، مادر و همسالان و جدایی روان­شناختی دانشجویان جدیدالورود دانشگاه تبریز با روش پیماشی انجام گرفت. برای این منظور ۲۲۰ دانشجوی کارشناسی ترم اول با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه­های دلبستگی والدین و همسالان (آرمسدن و گرین برگ، ۱۹۸۷) و پرسشنامه جدایی روان­شناختی (هافمن، ۱۹۸۴) را تکمیل کردند. برای ارزیابی روابط بین مقیاس­های فرعی دلبستگی والدین و همسالان (مولفه­ی اعتماد، ارتباط و بیگانگی) و خرده­مقیاس­های جدایی روان­شناختی (استقلال نگرشی، هیجانی، تعارضی وکنشی) از تحلیل همبستگی کانونیک بهره گرفته شد. نتایج تحلیل نشان داد که بعد استقلال هیجانی از مادر  و استقلال تعارضی از پدر  در بین دانشجویان دختر و پسر  به طور معنادار متفاوت است. هم­چنین بین ارتباط مثبت پدر و جدایی روان­شناختی دانشجویان دختر و پسر رابطه­ی مثبتی وجود دارد، اما ارتباط منفی مادر و همسالان با فقدان استقلال تعارضی والدین و استقلال نگرشی مادر در بین دانشجویان پسر همراه بود. نتایج دیگر حاکی از آن است که در بین دانشجویان دختر،  بین اعتماد و بی­توجهی همسالان، ارتباط مثبت با پدر و اعتماد بالای او از یک طرف و فقدان استقلال تعارضی و کنشی مادر و استقلال نگرشی پدر از سوی دیگر رابطه معناداری مشاهده گردید.