تحلیل و نقد واژگانی ادعای خاورشناسان درباره اندک شماربودن حافظان قرآن در عصر نزول
محل انتشار: دوفصلنامه دین و دنیای معاصر، دوره: 10، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 24
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAVAH-10-1_009
تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1402
چکیده مقاله:
قرآن کریم به باور مسلمانان از عصر نبوی تا زمان کنونی در هر نسلی توسط افرادی فراوانی نقل شده و همین، بهترین دلیل تحریف ناپذیری آن است؛ اما در نقطه مقابل برخی از خاورشناسان و حتی مسلمانان مدعی تحریف، با استناد به پاره ای از روایات مدعی شده اند که برخلاف این تصور عمومی، تنها افراد انگشت شماری از صحابه، حافظ قرآن بوده اند و با این تعداد اندک، وثاقت تاریخی این کتاب قابل اثبات نیست. جستار حاضر در راستای بررسی این مدعا نخست اندک بودن شمار حافظان قرآن در عصر نزول را امکان سنجی و در ادامه، واژگان دال بر عمل حفظ (از بر کردن) قرآن در عصر نزول را شناسایی کرده است. در پایان، روایات مورد استناد منکرین بررسی و مشخص شد واژگانی همچون «جمع»، «اخذ» و «حمل» که در این روایات به کار رفته اند، در زمان نزول به معنای «حفظ قرآن» نبوده اند؛ بنابراین هیچ دلیلی مبنی بر اندک شماربودن حافظان قرآن در عصر نبوی وجود ندارد؛ چنانکه حتی اگر آن روایات در رابطه با حفظ قرآن بودند نیز باز مشکلی از این جهت، متوجه اعتبار قرآن نمی شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کاوس روحی برندق
دانشیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
هادی غلامرضائی
دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :