تاثیر رویکردهای تدریس معلم بر خود کارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان نکا

هدف پژوهش حاضر، تاثیر یادگیری الکترونیکی بر رویکردهای تدریس معلم در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان نکا بوده است . این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه جمع آوری دادهها و تحلیل آنها، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش ، شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان نکا که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند و تعداد آنها برابر ۳۸۹۱ نفر بوده و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، ۳۵۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش گردآوری دادهها به صورت کتابخانه ای و میدانی بوده است . ابزار جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر، سه پرسشنامه استاندارد شامل : پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکینز و همکاران (۲۰۰۴)، و پرسشنامه رویکردهای تدریس معلم قاسمی و همکاران (۱۳۹۷) بود. روایی آنها توسط اساتید راهنما و مشاور مورد تایید قرار گرفته است . همچنین ضریب پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه یادگیری الکترونیکی ۸۶/۰، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی ۸۰/۰ و پرسشنامه رویکرد معلم محور ۸۳/۰ و رویکرد دانش آموزمحور ۸۴/۰ محاسبه شد که نشانگر پایایی مناسب این پرسشنامه بود. تجزیه و تحلیل دادهها در دو بخش توصیفی (فراوانی ، درصد فراوانی ، نمودار) و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف-اسمیرنف ، و مدلسازی معادلات ساختاری) به وسیله نرمافزار SPSS و AMOS انجام شده است . نتایج نشان داد که رویکردهای تدریس معلم (رویکرد معلم محور و دانش آموزمحور) بر خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان تاثیر مثبت دارد.