بهبود کارایی انرژی مسیریابی مبتنی بر چاهک سیار در شبکه های حسگر بی سیم

یک شبکه حسگر شامل تعداد زیادی گره های حسگر است که در یک محیط به طور گسترده پخش شده و به جمع آوری اطلاعات از محیط می پردازند. هدف اصلی این پژوهش، بهبود کارایی انرژی مسیریابی هوشمند داده ها مبتنی بر چاهک سیار کارآمد برای شبکه های حسگر بی سیم قطع شده با توجه به پیاده سازی مکانیسم های تشخیص و تحمل خطا در حین انتقال داده ها است. همچنین، ارزش تحقیق حاضر، ارایه مکانیسم های تشخیص و تحمل خطا در حین انتقال داده های طرح مسیریابی هوشمند داده ها برای شبکه های حسگر بی سیم قطع شده است. شبکه های حسگر بی سیم دارای محدودیت های انرژی هستند که برای دستیابی به طول عمر شبکه محدود می شوند که خوشه بندی یکی از تکنیک های کارآمد برای به حداقل رساندن صرفه جویی انرژی و موثر برای شناسایی و تحمل خطا در شبکه های بی سیم است. طراحی مسیریابی موثر می تواند به طور قابل توجهی عملکرد کل شبکه را بهبود بخشد. همچنین این پژوهش، روش هایی را برای ارزیابی نسبت به یکدیگر جهت اطمینان از نتایج حاصله بررسی می کند. روش پیشنهادی به ویژه برای برنامه های کاربردی با تاخیر طراحی شده است. ابتدا، مدیریت گره ها در شبکه حسگر بی سیم بررسی می شود. سپس در بخش دوم، بهینه سازی حرکت چاهک و نقاط ملاقات، با استفاده از الگوریتم فراابتکاری جایا و شبکه ی Q دو عمقی برای رمزگذاری ذرات کارآمد و جدید آنها و نیز شناسایی و تحمل خطا در هنگام انتقال داده ها ارایه می شود. شبیه سازی های دقیق با امنت پلاس پلاس نشان می دهد که بهینه سازی ارسال ها به چاهک از طریق بهبود و بهینه سازی مسیر چاهک، خصوصا نسبت به روش DGM-RPs موجب شده است در تمامی حالت ها، حداقل ۱۳ درصد مصرف انرژی در کل شبکه کاهش پیدا کند.