پایگاه داده گراف و مقایسه آن با پایگاه داده رابطه ای

در سال های اخیر، پایگاه های داده گراف اهمیت بیشتری پیدا کرده اند. زیرا آن ها برای ذخیره و مدیریت مقادیر زیادی از داده های به هم پیوسته مناسب هستند. پایگاه های داده گراف از یک مدل داده های گراف مبتنی بر نظریه گراف استفاده می کنند. در مقایسه با پایگاه های داده رابطه ای که روابط را در زمان اجرا محاسبه می کنند، پایگاه های داده گراف روابط را برای جست وجوی سریع و بازیابی داده ها حفظ می کنند. مدل رابطه ای از دهه ۱۹۸۰ برای ذخیره و بازیابی داده ها استفاده می شود. اخیرا پایگاه داده رابطه ای اهمیت خود را از دست داده است. از دلایل مهم شکست پایگاه داده رابطه ای این است که با افزایش چند برابری داده ها، کار با مدل رابطه ای دشوار می شود. زیرا پیوستن تعداد زیادی جدول به طور کارآمد کار نمی کند. یکی از راه حل های پیشنهادی، تغییر به پایگاه های داده ای گراف است، زیرا آن ها توان غلبه بر چنین مشکلاتی را دارند. در این مقاله، مقایسه ای از پایگاه داده گراف Neo۴j با رایج ترین پایگاه داده رابطه ای MySQL و Oracle ارائه خواهیم کرد.