اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای غیر منطقی و تعهد به همسر در زنان نابارور

زمینه و هدف: ناباروری یک رویداد منفی بسیار مهم در زندگی است که جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و با طیف گسترده ای از مشکلات روان شناختی و مشکلات زناشویی همراه است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای غیر منطقی و تعهد به همسر در زنان نابارور شهر رشتخوار بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه ی نیمه ازمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه ازمایش و گواه بود. جامعه ی آماری، زنان ناباروری بودند که در سه ماه نخست سال ۱۳۹۷، به کلینیک ناباروری شهر رشتخوار (کلینیک دکتر یزدانی) مراجعه کرده بودند. ۳۰ زن نابارور با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ی هفتگی درمان طرحواره درمانی دریافت کردند. اما گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده، پرسش نامه استاندارد تعهد زناشویی آدامز و جونز ۱۹۹۷ و پرسش نامه باورهای غیر منطقی جونز ۱۹۶۸ بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ با استفاده از روش های آمار توصیفی تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات تعهد زناشویی در گروه ازمایش و در مرحله پس ازمون به طور معنی داری نسبت به گروه گواه افزایش یافته است. اما میانگین نمرات باورهای غیر منطقی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معنی داری نسبت به گروه گواه کاهش یافته است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش باورهای غیر منطقی و افزایش تعهد زنان نابارور می باشد، بنابراین، طرحواره درمانی در این بیماران می تواند مفید باشد.