اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر بازداری هیجانی و شفقت به خود در نوجواناندختر دبیرستان حنان در شهرستان ملارد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر بازداری هیجانی و شفقت به خود در نوجوانان دختردبیرستان حنان در شهرستان ملارد بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه مشغول به تحصیل دردبیرستان حنان شهرستان ملارد در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ بود. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه گیری در دسترستعداد ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در یک گروه آزمایش ۱۵ نفر و یک گروه کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند.گروه آزمایش تحت آموزش خودآگاهی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقیماند. از پرسشنامه کنترل هیجانی ECQ راجر و نجاریان ۱۹۸۹ و فرم کوتاه مقیاس شفقت خود SF-SCS رائس و همکاران ۲۰۱۱ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها ازطریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبیبنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد آموزش خودآگاهی در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشیمعناداری بر بازداری هیجانی و شفقت به خود در نوجوانان دختر داشته است ۰۵ / ۰ > P. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوانگفت که آموزش خودآگاهی می تواند به عنوان یک شیوه آموزشی مناسب برای بهبود بازداری هیجانی و شفقت به خود درنوجوانان دختر در مدارس متوسطه به کار برده شود.