بررسی اهمیت مشارکت والدین در مسائل آموزشی و تربیتی فرزندان

وقتی کودک پا به سن هفت سالگی می گذارد به سازمانی به نام مدرسه سپرده می شود تا آموزش ببیند و تربیت شود و گروهی به عنوان مربی و معلم دست به کار تعلیم و تربیت او می شوند. درست است که کودک به مدرسه رفته ومستقیما تحت تاثیر معلمان و مربیان قرار می گیرد ولی قسمت زیادی از وقت او در منزل سپری می شود. بنابراین مدرسه کل مسئولیت آموزشی و تربیتی را در تمام سطوح به عهده ندارد، و باید بار سنگین تعلیم و تربیت را فقط به دوش مدرسه گذاشت، بلکه باید معتقد بود که خانواده و دیگر واحدهای اجتماعی در تربیت نسل جدید نقش و مسئولیت خطیری دارند. لذا خانه و مدرسه باید در این راه با هم مشارکت و همکاری مستقیم داشته باشند تا بتوان به تاثیرات تربیتی آنها بر روی نوجوان امیدوار بود. در حقیقت والدین باید در مدرسه به عنوان ولی حضور پیدا کنند نه به عنوان فردی که در یک جای خاص مسئولیت دارد.